Πολλές φορές ακούμε τη φράση «δεν μου αρέσει ο τάδε γιατί με βλέπει σαν αντικείμενο». Ποιοι χρησιμοποιούν τους άλλους σαν αντικείμενο πού και πότε; Δυστυχώς οι πιο πολλοί το κάνουμε συχνά και παντού. Αυτό π.χ μπορούμε να το δούμε σε ένα “cocktail party”. Εκεί οι πιο πολλοί άνθρωποι παρουσιάζουν τον εαυτό τους σαν σύμβολο και όχι σαν άτομο. Συνήθως στο αντίθετο φύλο μπορεί να δημιουργηθεί μία αρκετά θετική ή αρνητική αντίδραση μόνο στο άκουσμα του επαγγέλματος. Δηλαδή αν ο τάδε είναι πρόεδρος της τράπεζας, γιατρός, δικηγόρος, υδραυλικός κ.λπ. θα έχουμε και τις κατάλληλες συμπάθειες ή αντιπάθειες. Εδώ βλέπουμε το ρόλο που παίζει ο γιατρός, ο υδραυλικός και ο κάθε επαγγελματίας. Για αυτό πολλές φορές οι σχέσεις είναι ψεύτικες και δεν μπορούμε να πετύχουμε την οικειότητα.
Επίσης μπορούμε να δούμε το ρόλο του συμβόλου στις σχέσεις μεταξύ των δύο φύλων στην αρχή ενός ερωτικού ραντεβού, όπου η γυναίκα ντύνεται και ενεργεί σαν σεξουαλικό σύμβολο αλλά αγανακτεί όταν ο άνδρας τη μεταχειρίζεται σαν σεξουαλικό αντικείμενο, ενώ την ίδια ώρα ο άνδρας απορεί και συγχρόνως αγανακτεί για τη στάση της.
Οι άνθρωποι μπορούν να επιτύχουν να εξάρουν την οικειότητα και όχι τα σύμβολα. Όταν αποφεύγουμε την οικειότητα βλέπουμε στους άλλους μόνο τους ρόλους που παίζουν και τις λειτουργίες τους με τις πιο επιπόλαιες σημασίες. Επίσης βλέπουμε τους άλλους σαν αντικείμενο, ή μηχάνημα προπαντός αν δε γνωρίζουμε το άλλο άτομο καλά.
Η οικειότητα χρειάζεται την αποδοχή του άλλου σαν ολότητα. Η μη αναγνώριση της προσωπικότητας ξεγελάει κάποιον με το να αποκλείει τα μέρη του άλλου ατόμου που δεν του χρησιμεύουν. Έτσι ένας σερβιτόρος που μας σερβίρει στο εστιατόριο μπορεί να είναι ένας άνεργος επιστήμονας, που δουλεύει σε αυτή τη δουλειά για να βγάλει τα έξοδά του, αλλά για μας είναι ένας σερβιτόρος, που μας σερβίρει για να φάμε.
Όποιος βλέπει τους άλλους σαν αντικείμενα είναι πιο πιθανόν να τους χρησιμοποιεί σαν στερεότυπα και να τους κρατάει σε μία απόσταση. Χρησιμοποιεί όχι μόνο τους άλλους αλλά και τον εαυτό του σαν σύμβολο και όχι σαν άτομο με ψυχή και καρδιά. Και όσο σκέφτεται με αυτό τον τρόπο η οικειότητα είναι ένα όνειρο απατηλό διότι η αντίδραση του άλλου θα είναι σφοδρή.
Η μη αναγνώριση της προσωπικότητας είναι το πιο φανερό σύμπτωμα εκμετάλλευσης. Είναι ο πιο πιθανός τρόπος να κάνει ένα λογικό άτομο να αισθανθεί ότι τον εκμεταλλεύονται. Και όταν ο εκμεταλλευόμενος νιώθει έτσι, θα κατακλυσθεί με θυμό και θα καταβάλει μεγάλη προσπάθεια να κάνει αυτόν που τον εκμεταλλεύεται να καταλάβει, πως πρέπει να τον μεταχειρίζεται σαν άτομο με ολοκληρωμένη προσωπικότητα.
Όσο οι άνδρες και οι γυναίκες βλέπουν τους συντρόφους τους σαν άψυχα αντικείμενα και όχι σαν ανθρώπους που έχουν φόβο, ελπίδες και δίψα για αγάπη και καλοσύνη μπορούν να βάλουν τα θεμέλια για ένα έγκλημα. Έρευνες από ψυχολόγους σε 73 ανθρώπους που σκότωσαν το /τη σύζυγο τους υποδεικνύουν ότι αυτοί οι άνθρωποι πριν φθάσουν στην κατάσταση να σκοτώσουν υπέστησαν μία αλλαγή στο μυαλό τους και τους έκανε να βλέπουν το άτομο που σκότωσαν, από άτομο με ανθρώπινες αξίες σαν κάποιο άτομο, που μεταχειρίζεται τους άλλους σαν αντικείμενο.
Για αυτό θα πρέπει να αποφεύγουμε να βλέπουμε τους ανθρώπους μόνο σαν σύμβολα, να προσπαθούμε να δίνουμε ανθρώπινη διάσταση στους ανθρώπους, που δεν γνωρίζουμε τόσο καλά, να δείχνουμε το ενδιαφέρον και την αγάπη μας όχι μόνο σε αυτούς που ανήκουν στη δική μας ομάδα αλλά και σε αυτούς που δεν ανήκουν στη δική μας ομάδα και να αποφεύγουμε να αποπροσωποποιούμε τους ανθρώπους όταν έχουμε άγχος.
Αν μπορέσουμε να τα κάνουμε αυτά πράξη και κατορθώσουμε να απαλλάξουμε τον εαυτό μας από την τάση να μας βλέπουν και να βλέπουμε τους άλλους μόνο σαν αντικείμενα ίσως να μπορέσουμε να συμβάλλουμε στη βελτίωση της σύγχρονης κοινωνίας μας, η οποία με την απανθρωπιά της έχει διαβρώσει την προσωπικότητά μας, επηρεάζει τη ζωή μας και μας οδηγεί στην απελπισία.
