Η αυτοκτονία ένα από τα πιο σοβαρά προβλήματα της σύγχρονης κοινωνία μας, είναι μία άμεση καταστροφική αντίδραση στην πίεση των καθημερινών προβλημάτων. Ωστόσο σε μόνο μία προσπάθεια καταστροφής, αναλογούν 10 ή 20 προσπάθειες ατόμων με μη άμεση προσπάθεια. Αυτά τα άτομα εκδηλώνουν μία συμπεριφορά που λέγεται χρόνια αυτοκτονία.
Η ψυχολογία αυτών που αυτοκτονούν αμέσως, με αυτούς που εκδηλώνουν τη συμπεριφορά που λέγεται χρόνια αυτοκτονία, είναι παρόμοια, αλλά όχι ακριβώς η ίδια. Αυτοί που προσπαθούν να αυτοκτονήσουν δεν αρνιούνται ότι θέλουν να πεθάνουν, οι άλλοι αναζητούν μία άμεση απόλαυση ή μια άλλη ψυχολογική αποζημίωση. Ο θάνατος ή η αναπηρία αναγνωρίζεται ως μία ατυχής συνέπεια. Δεν μπορούν να καταλάβουν τα κίνητρά τους για την αυτό-καταστροφική συμπεριφορά που επιδεικνύουν.
Μερικά από τα συμπτώματα που συνδέονται με τη χρόνια αυτοκτονία είναι:
1. Κατάχρηση ουσιών όπως αλκοόλ κ.λ.π.
2. Άρνηση τήρησης οδηγιών ιατρού.
3. Κατάχρηση τροφής. Δύο παθήσεις που εκφράζουν την κακή χρήση τροφής, είναι, η ανορεξία και η βουλιμία.
4. Απαίτηση εγχειρήσεων που δεν χρειάζονται. Πολλές φορές επιμένουν, ότι έχουν συμπτώματα που χρειάζονται εγχείρηση.
5. Προδιάθεση ατυχήματος. Εδώ το άτομο διαμαρτύρεται ότι είναι άτυχο, αλλά συνήθως είναι απρόσεκτο ή δεν ακολουθεί τις τυπικές προφυλάξεις, που υπάγονται στην κάθε περίπτωση.
6. Αυτό-απορρόφηση. Σε αυτή την κατηγορία ανήκουν τα άτομα με ναρκισσιστική προσωπικότητα. Όπως έχω αναφέρει εκτεταμένα σε προηγούμενο άρθρο, αυτά τα άτομα είναι εγωκεντρικά και δεν αισθάνονται τίποτα για τον πόνο του άλλου.
7. Ανάγκη για αυτό-ταπείνωση. Σε αυτή την κατηγορία ανήκουν αυτοί που κοιμούνται στα παγκάκια ή στα πεζοδρόμια και οι πόρνες του πεζοδρομίου. Εδώ αυτά τα άτομα, κατά ένα τρόπο, επιδιώκουν την κακοποίηση από τους άλλους.
8. Ασκητισμό. Σε αυτή την περίπτωση τα άτομα ζουν σαν ιερομάρτυρες.
9. Άρνηση της πραγματικότητας. Δεν παραδέχονται ότι με τον τρόπο που ζουν κάνουν κακό στο κορμί τους. Απεναντίας συνειδητά έχουν την αντίληψη ότι είναι θύματα εξωτερικών αιτιών, που είναι έξω από τον έλεγχό τους.
Η χρόνια αυτοκτονία μπορεί να είναι:
Το αποτέλεσμα ενοχών των ατόμων για τον εαυτό τους όπου η αυτοτιμωρία λειτουργεί σαν ανακούφιση.
Κορεσμός όλων των αγαθών της ζωής που δημιουργεί πλήξη και μεγάλο κενό. Η αυτοκαταστροφική διάθεση παρέχει την φανταστική ελπίδα για αναγέννηση.
Ένας τρόπος για να πληρώσουν εγκλήματα πραγματικά ή φτιαγμένα στην φαντασία τους.
Ένα άτομο με χρόνια αυτοκτονία μπορεί να ακολουθήσει τις παρακάτω στρατηγικές:
1.Να κάνει μία λίστα με λόγους γιατί αξίζει να ζει. Να ονομάσει τα πράγματα που το ευχαριστούν στη ζωή. Να έχει τη λίστα συνέχεια μαζί του και κάθε τόσο να προσθέτει ιδέες, που έρχονται στο μυαλό του.
2. Να αναγνωρίσει την αμφιταλαντευόμενη συμπεριφορά του. Κάπου βαθιά στο εσωτερικό του εαυτού του υπάρχει μία αγάπη για τον εαυτό του. Αυτή την αγάπη πρέπει να την καλλιεργήσει, απορρίπτοντας έτσι το μίσος για τον εαυτόν του.
3. Να κάνει εθελοντική εργασία, αποσπώντας έτσι την προσοχή του από τον εαυτό του.
4.Να κάνει επανεκτίμηση των αισθημάτων ενοχής. Πολλές φορές μας διδάσκουν από μικρούς ηθικοπλαστικές συμπεριφορές που μπορούν να μας δημιουργήσουν αισθήματα ενοχής. Για αυτό αν ψάξει κάποιος μέσα του μπορεί να εκπλαγεί και να ανακουφιστεί από κάποια ενοχή.
5.Να δημιουργήσει ένα καλύτερο νόημα ζωής.(Βλέπε παλαιότερο μου άρθρο. Ζωή χωρίς νόημα).
6. Να κοιτάξει για μακροπρόθεσμες απολαύσεις, δηλαδή, να φανταστεί το μέλλον πως θα ήταν με μακροπρόθεσμες απολαύσεις και πως είναι τώρα, με τις βραχυπρόθεσμες καταστροφικές συμπεριφορές.
8.Να ρωτήσει πραγματικά τον εαυτό του, ποιον πραγματικά τιμωρεί με την συμπεριφορά του; Κάποιον άλλο ή τον εαυτόν του; Διότι στην τελική ανάλυση το μόνο θύμα είναι ο εαυτός του.
9.Να θυμίσει στον εαυτό του, ότι στην περίπτωση που αρνιέται να ακολουθήσει τις οδηγίες του γιατρού, δεν είναι πια παιδί και να δηλώσει την αυτονομία του με θετικούς τρόπους, δηλαδή, να βρει τρόπους να είναι ο εαυτός του κάνοντας δημιουργικά πράγματα ενεργώντας με εποικοδομητικούς τρόπους.
Μπορεί η χρόνια αυτοκτονία να μην είναι στην ίδια σειρά επικινδυνότητας όπως η αυτοκτονία, αλλά είναι μία πάθηση που σιγά-σιγά στερεί τις χαρές της ζωής και κάνει την καθημερινότητα, να είναι μαρτύριο. Όποιος υποφέρει από την πάθηση δεν πρέπει να την αφήσει να πάρει ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Αν δεν μπορεί να την ελέγξει μόνος του θα πρέπει να ζητήσει βοήθεια ειδικού. Το κάθε άτομο αξίζει μία καλύτερη ζωή.
