Η ανεργία είναι ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα της σύγχρονης κοινωνίας. Σύμφωνα με γκάλοπ 64% του ενεργού πληθυσμού φοβάται την ανεργία. Η απώλεια της εργασίας, φέρνει μεγάλες αλλαγές στη ζωή μας. Όταν χάνουμε τη δουλειά δε χάνουμε μόνο το εισόδημά μας αλλά τις προσωπικές σχέσεις στη δουλειά και την καθημερινή δομή. Στην ανεργία συνήθως δεν έχουμε μόνο την απώλεια του εισοδήματος και ασφάλειας. Έχουμε τα ίδια συναισθήματα που νιώθουμε όταν έχουμε ένα διαζύγιο ή θάνατο αγαπημένου προσώπου. Περνάμε τα στάδια του θρήνου, της χαμηλής αυτό-εκτίμησης, και αντιμετωπίζουμε νέα προβλήματα όπως και στις άλλες μεγάλες απώλειες. Πολλές φορές τα αισθήματά μας αλλάζουν απότομα. Ανησυχούμε πολύ για τα χρήματα και δεν μπορούμε να εκπληρώσουμε τα όνειρά μας. Νιώθουμε ανησυχία, κατάθλιψη, θυμό και οι ελπίδες μας γίνονται όλο και πιο φευγαλέες.
Παρατεταμένο στρες που συνδέεται με απώλεια εισοδήματος μπορεί να προκαλέσει: κούραση, ανησυχία, υπέρ-επαγρύπνηση και βιασύνη, αύξηση των ποσοστών θανάτου, μεγάλα ποσοστά πανικού, κατάχρηση τοξικών ουσιών, σεξουαλική ανεπάρκεια, αύξηση στην κατάθλιψη και στις αυτοκτονίες, απώλεια προσωπικού ελέγχου, μείωση εμπιστοσύνης και προσωπικής επίδρασης, περιορισμό εξουσιοδότησης, αύξηση καρδιακών παθήσεων και καρκίνου, υποχονδρία και αύξηση χρησιμοποίησης των υπηρεσιών υγείας. Επίσης ατυχήματα διότι αν ένα άτομο έχει στρες είναι πιο πιθανόν να κάνει λάθος. Η απώλεια του εισοδήματος και η φτώχεια που είναι αποτέλεσμα της ανεργίας μπορεί να είναι καταστροφική για ενήλικους που έχουν οικογενειακές και οικονομικές υποχρεώσεις. Η ψυχολογική κατάσταση των ανέργων παντρεμένων ανδρών τείνει να είναι χειρότερη από των ανέργων παντρεμένων γυναικών σύμφωνα με μία πρόσφατη έρευνα από το Harvard University. Οι αιτίες του στρες κατά τη διάρκεια της ανεργίας είναι σε καθημερινή βάση, όπως οι λογαριασμοί, οι ανάγκες ενδυμασίας, αν έχουμε τα απαραίτητα χρήματα να πάμε στο γιατρό ή να αγοράσουμε σχολικές προμήθειες για τα παιδιά μας. Οι λογαριασμοί των Δ.Ε.Κ.Ο μας προκαλούν άγχος και θυμό. Τις πιο πολλές φορές αντιμετωπίζουμε την κρίση της ανεργίας αναποτελεσματικά. Τρώμε όχι τόσο καλά, δεν κάνουμε ασκήσεις, κοιμόμαστε λιγότερο, αποφεύγουμε φίλους και υποστήριξη προσώπων. Η μόνη παρηγοριά που μπορούμε να έχουμε είναι ότι πολλοί άνθρωποι έχουν το ίδιο πρόβλημα.
Σύμφωνα με την με έρευνα Αυστραλών Επιστημόνων όπως η Monika Baker, υπάρχουν άνεργοι που παρουσιάζουν διαταραχή μετά-τραυματικού άγχους, προπαντός αν η εμπειρία τους ή η μεταχείρισή τους από κάποια άτομα ήταν τραυματική . Διαταραχή μετά-τραυματικού άγχους είναι ένα γεγονός που ένα άτομο μπορεί να βιώσει, να δει ή να μάθει που προκαλεί έντονο φόβο, απόγνωση και τρόμο. Η ανεργία εκτός από τον άνεργο επηρεάζει και την υπόλοιπη οικογένεια δηλαδή σύζυγο και παιδιά. Αν η σύζυγος είναι έγκυος, λόγω του στρες η γυναίκα μπορεί να γεννήσει πρόωρα ή το μωρό της να έχει πολύ λίγο βάρος.
Έρευνα έχει δείξει ότι οι σύζυγοι των ανέργων δοκιμάζουν αυξημένα συναισθηματικά προβλήματα. Τα παιδιά δεν μπορούν να έχουν ότι είχαν πριν οικονομικώς. Επιπλέον οι έφηβοι που οι γονείς τους είναι άνεργοι, εμφανίζονται να είναι σε μεγαλύτερο κίνδυνο προβλημάτων που έχουν να κάνουν με τη συμπεριφορά και το συναίσθημα. Ο /Η σύζυγος που συνεχίζει να δουλεύει πρέπει να πληρώσει όχι μόνο τους λογαριασμούς, αλλά να συμβουλεύει και να δίνει κουράγιο στον τραυματισμένο χωρίς ηθικό σύζυγο. Η σύζυγος δεν πρέπει να πέσει στο λάθος της απομόνωσης από τον κύκλο της. Διατηρώντας τις επαφές της με τις φίλες της θα μπορέσει να λειτουργήσει καλύτερα σαν σύζυγος σε αυτές τις στιγμές που είναι τόσο δύσκολες για τον άνδρα της.
Η ανεργία δεν επηρεάζει μόνο τους τελείως άνεργους αλλά και αυτούς που εργάζονται με μερική απασχόληση. Τα άτομα μερικής απασχόλησης και ειδικότερα οι οικογενειάρχες συνήθως έχουν τα παρακάτω προβλήματα: Άγχος εξουθενωτικό, επειδή είναι εγκλωβισμένα σε μία δουλειά χωρίς σοβαρές προοπτικές.. Έλλειψη ευκαιρίας να αναπτυχθούν και να μάθουν καινούργιες δεξιότητες. Αισθήματα απόγνωσης, ότι δεν έχουν καμία εκτίμηση, ανίας, απελπισίας. Σωματικές και ψυχολογικές αρρώστιες.
Η λύση των προβλημάτων μετά την επανάκτηση εργασίας δεν είναι άμεση ούτε πλήρης. Σύμφωνα με έρευνες από την Αμερική ακόμα και αν η ανεργία τελειώσει και ένα άτομο έχει καινούργια εργασία, αυτό το άτομο μπορεί να έχει προβλήματα για αρκετό χρόνο ακόμα.
Οι περισσότεροι άνθρωποι υποθέτουν ότι η ανεργία είναι προσωρινό πρόβλημα και ότι η έμφαση πρέπει να είναι, να ενθαρρύνουμε τους άνεργους να εκπαιδευτούν ή να βρουν δουλειά. Αυτό συμβαίνει παρόλο που η ανεργία και μερική απασχόληση είναι παγκόσμια προβλήματα. Είναι σημαντικό να μειώσουμε τα αρνητικά αποτελέσματα της ανεργίας και να ελαχιστοποιήσουμε την ατομική μιζέρια των ανέργων. Πρέπει το κράτος να δημιουργήσει πολιτικές και στρατηγικές να μειώσει το στίγμα της ανεργίας.
Το κράτος όμως προπαντός στην Ελλάδα αγνοεί ή δείχνει ότι δεν το ενδιαφέρει το πρόβλημα. Αξιωματούχοι της κυβέρνησης προσπαθούν να περάσουν στατιστικά στοιχεία μερικής απασχόλησης σαν στοιχεία πλήρους απασχόλησης. Με αυτόν τον τρόπον μπορούν να ξεγελούν μερικούς αλλά δεν λύνουν το πρόβλημα του ανέργου. Πρέπει να ενημερωθεί όλος ο κόσμος για τα προβλήματα του ανέργου όχι μόνο κατά τη διάρκεια της ανεργίας, αλλά και για τις ψυχολογικές επιπτώσεις που μπορεί να τον συνοδεύουν σε όλη τη ζωή του. Επίσης πρέπει να ενημερωθεί ότι το με άτομο μερική απασχόληση αντιμετωπίζει περίπου τα ίδια προβλήματα που αντιμετωπίζει το άνεργο άτομο. Έρευνες στην Αμερική και Αυστραλία το τονίζουν ιδιαίτερα. Στο κάτω-κάτω της γραφής δεν συμφέρει το κράτος να έχει ένα άρρωστο δυναμικό εργασίας, διότι θα ξοδεύει πολύ περισσότερα χρήματα για την θεραπεία του δυναμικού εργασίας και θα χάνει πάλι αρκετά χρήματα από την αποχή εργασίας λόγω των αρνητικών συνεπειών.
Το πρόβλημα ανεργίας στη χώρα μας έχει πάρει μεγάλες διαστάσεις προπαντός με τους άνεργους επιστήμονες. Είναι πολύ οδυνηρό για ένα επιστήμονα να αγωνίζεται τόσα χρόνια να πάρει το πτυχίο του και να μη μπορεί να βρει εργασία αντίστοιχη των προσόντων του. Ειδικότερα για τον κρατικό τομέα, σε πολλές περιπτώσεις δεν προσλαμβάνεται επειδή δεν είναι κομματικό στέλεχος του κόμματος που κυβερνάει. Ως πότε θα ζούμε με αυτό το πρόβλημα, δεν έχει έρθει ο καιρός να το λύσουμε; Και να μην απαντήσουν οι αρμόδιοι ότι υπάρχει το Α.Σ.Ε.Π. Αν κάποιος άριστος επιστήμονας κάνει αίτηση για πρόσληψη εργασίας με τη διαδικασία των μορίων θα διαπιστώσει με μεγάλο παράπονο ότι έχει προσληφθεί κάποιος πολύ κατώτερος και «πολύ αξιοκρατικά».
ΥΓ. Αυτό το άρθρο έχει γραφτεί πριν την κρίση!
