Το άγχος του αστυνομικού μπορεί να δημιουργήσει προβλήματα στον ίδιο και την υπηρεσία του. Ένας αστυνομικός μπορεί να παρατηρήσει ότι έχει τα ακόλουθα σημάδια του στρες.
Σωματικά: Κούραση, εμετός, ναυτία, πόνος στο στήθος, ζαλάδα, απώλεια αισθήσεων, τρεμούλιασμα, τρίξιμο δοντιών, υπερβολικός ιδρώτας, ταχυκαρδία, δυσκολία στην αναπνοή, διάρροια, πονοκέφαλοι, μειωμένη όρεξη, ανικανότητα, ψυχρότητα, ανοργασμία, λιποθυμικά επεισόδια, απώλεια βάρους, αϋπνίες, έλκος, άσθμα.
Συναισθηματικά: Αγωνία, ενοχή, φόβος, άρνηση, ερεθιστικότητα, πανικός, αβεβαιότητα, κατάθλιψη, θυμός, άσχημες σκέψεις.
Σημάδια συμπεριφοράς: Απομόνωση, νευρικός βηματισμός, υποψία, συναισθηματικά ξεσπάσματα, ανικανότητα ξεκούρασης, αντικοινωνικές πράξεις, αλλαγή στην δραστηριότητα, χρησιμοποίηση τοξικών ουσιών.
Το άγχος του αστυνομικού έχει πολλές αιτίες: Η διάθεση της κοινής γνώμης είναι μία από τις πηγές του άγχους. Συνήθως η κοινή γνώμη θεωρεί τους αστυνομικούς σαν σύμβολα εξουσίας που φορούν ένα σήμα και όπλο και δεν έχουν καμία συναισθηματική ανταπόκριση. Η πραγματικότητα όμως είναι ότι πολλοί αστυνομικοί είναι άτομα που νοιάζονται και με συμπόνια. Εκτός αυτού είναι και αυτοί γονείς που αντιμετωπίζουν τα ίδια προβλήματα που κάθε γονέας αντιμετωπίζει. Αλλά εκτός από το να ανησυχούν για αυτά τα προβλήματα, οι αστυνομικοί ξοδεύουν τις ώρες εργασίας τους κοιτώντας στις χειρότερες καταστάσεις που έχει να τους προσφέρει η κοινωνία. Πρέπει να λύσουν τα προβλήματα των άλλων και επιπλέον τα δικά τους. Ο αστυνομικός αναμένεται να έχει πολλούς ρόλους και να τους εκτελεί με ένα χαμόγελο.
Άλλη πηγή άγχους είναι το άστατο ωράριο. Ένας αστυνομικός δεν έχει κανονικό ωράριο εργασίας όπως έχουμε όλοι μας. Αυτό του δημιουργεί προβλήματα στον ύπνο και στις σχέσεις με την οικογένεια του, διότι η οικογένειά του για να αναπτύξει νορμάλ σχέσεις το χρειάζεται δίπλα της σε κανονικό ωράριο.
Η ημιστρατιωτική δομή της δουλειάς των αστυνομικών και η στολή που φορούν τους απανθρωποποιεί κάνοντας τους να αισθάνονται σαν ένα μηχάνημα. Επίσης βλέποντας τη στολή κάποιοι πολίτες μπορούν να βγάλουν όλα τα απωθημένα τους. Λόγω της φύσης του στρες που αντιμετωπίζουν οι αστυνομικοί μπορούν να έχουν απότομα ξεσπάσματα, και επειδή η φύση της δουλειάς απαιτεί από αυτούς να έχουν καθαρές λύσεις, τα βλέπουν όλα σε ένα πλαίσιο μαύρου άσπρου. Η πραγματικότητα της ζωής όμως είναι γκρίζα. Εκτιθέμενοι σε ανθρώπους που προσπαθούν να βλάψει ο ένας τον άλλο είναι δύσκολο να εμπιστευθούν ακόμα και τους καλούς ανθρώπους. Η προσπάθεια συναισθηματικής αυτοκυριαρχίας που καταβάλλουν τους εξαντλεί και έξω από τη δουλειά τους, κάνοντάς τους να μη θέλουν να συμμετέχουν στην κοινωνική ή οικογενειακή ζωή.
Η εφαρμογή του νόμου μπορεί να αφήσει κατάλοιπα σε μερικούς αστυνομικούς, διότι εφαρμόζοντας κατά γράμμα το νόμο μπορεί μερικές φορές να βρεθούν αντιμέτωποι με την ανθρώπινη πλευρά τους. Επίσης το δικαστικό σύστημα και ο τύπος δημιουργούν άγχος. Σε μία έρευνα στη Φλόριντα της Αμερικής από τους ψυχολόγους βρέθηκε ότι η αναποτελεσματικότητα του δικαστικού συστήματος και η διαστρεβλωμένη αρνητική άποψη του τύπου, προκαλούσε πιο πολύ άγχος στους αστυνομικούς από την αντιμετώπιση και τη σύλληψη κακοποιών.
Ένα πρόβλημα που δημιουργεί μεγάλο άγχος είναι ο θάνατος ή τραυματισμός συναδέλφου, πυροβολισμός ή τραυματισμός ενός αστυνομικού από κακοποιό, και ο πυροβολισμός εναντίον ενός πολίτη από αστυνομικό. Η περίπτωση αυτή λέγεται διαταραχή μετά-τραυματικού άγχους και είναι ένα από τα πιο σοβαρά προβλήματα που μπορούν να δημιουργήσουν άγχος όχι μόνο στον αστυνομικό αλλά και σε οποιοδήποτε άτομο που έχει έρθει σε επαφή με τη βία. Υπάρχει η λαθεμένη αντίληψη ότι αν ένας αστυνομικός είναι σκληρός και κυνικός τα παραπάνω προβλήματα θα ξεχασθούν και θα συνεχίσει τη ζωή του. Τα προβλήματα αυτά όμως δεν φεύγουν και μένουν στο μυαλό του να το βασανίζουν. Χρειάζεται συστηματική προσπάθεια με ψυχολόγο και με ένα πρώην θύμα διαταραχής μετά-τραυματικού άγχους.
Οι σχέσεις με την οικογένεια προκαλούν άγχος. Το υπερβολικό στρες προκαλεί προβλήματα στην κρίση, στο συναισθηματικό έλεγχο, στην ικανότητα του ατόμου να σκεφτεί λογικά και στην ακρίβεια της αντίληψης. Στις περισσότερες δουλειές τυχόν επιδείνωση σε αυτές τις ικανότητες δεν έχει σοβαρές συνέπειες, στην περίπτωση του αστυνομικού οι συνέπειες μπορούν να είναι μεγάλες. Συνιστάται στη σύζυγο να μην τον ανταγωνίζεται όταν νιώθει αποξενωμένη, να δείχνει κατανόηση και να του συμπαραστέκεται. Επίσης το μεγάλο λάθος που κάνει ο αστυνομικός με την οικογένεια του είναι ότι επειδή έχει γίνει σκληρός και κυνικός κάτω από τις συνθήκες της δουλειάς, συμπεριφέρεται με τον ίδιο τρόπο στο σπίτι. Η αλήθεια είναι ότι αν έχει συνηθίσει στη βία και στην υποψία, θα του είναι πολύ δύσκολο να συμπεριφερθεί με τρυφερότητα και εμπιστοσύνη. Τα συναισθήματα και η συμπεριφορά δεν είναι κανένας διακόπτης να τα κλείσει και να τα ανάψει. Φοράει τη μάσκα του βίαιου και καχύποπτου στη δουλειά και συνεχίζει να τη φοράει στο σπίτι του. Για μερικούς από αυτούς είναι η προστασία τους. Πρέπει όμως να μάθουν να μοιράζονται τα πράγματα που τους συμβαίνουν, με την οικογένειά τους. Η επικοινωνία είναι πολύ σημαντικό μέρος της σχέσης. Ο αστυνομικός πρέπει να βρει χρόνο να μιλήσει με τη σύζυγο και τα παιδιά του. Η οικογένειά του είναι η μεγαλύτερη υποστήριξη. Δεν πρέπει να αφήσει αυτή την κατάσταση να συνεχίζεται διότι ο γάμος μπορεί να καταλήξει σε διαζύγιο. Στην Αμερική το ποσοστό των διαζυγίων των αστυνομικών είναι πέντε φορές μεγαλύτερο από το γενικό πληθυσμό.
Άλλες έρευνες στην Αμερική έχουν δείξει ότι οι αστυνομικοί έχουν πιθανότητες διπλάσιες από άλλους επαγγελματίες να αποκτήσουν καρδιακά προβλήματα. Επίσης οι αστυνομικοί που πεθαίνουν από καρκίνο είναι πολύ περισσότεροι από το γενικό πληθυσμό. Άλλα προβλήματα είναι: Προβλήματα με αλκοόλ, προβλήματα υπερβολικής χρήσης κάποιων φαρμάκων που παίρνουν για κάποια πάθηση, παράνοια, αγχώδεις διαταραχές και εγκεφαλικό. Αντιμετωπίζοντας όλα αυτά πάνω στην απελπισία του κάποιος αστυνομικός μπορεί να δοκιμάσει να αυτοκτονήσει. Στην Αμερική οι αστυνομικοί έχουν την τρίτη θέση στις αυτοκτονίες.
Η μείωση του στρες αρχίζει με εκτίμηση της αξίας της ζωής του . Οι αστυνομικοί κοιτάζοντας καλύτερα στη ζωή τους και στα πράγματα που τους προκαλούν προβλήματα, μπορούν να προσπαθήσουν σιγά-σιγά να τα αλλάξουν. Πάνω από όλα πρέπει να καταλάβουν ότι είναι άνθρωποι και ότι ζητώντας ψυχολογική βοήθεια δεν σημαίνει ότι είναι αδύνατοι. Αντιδρούν και αυτοί στα ερεθίσματα και τραύματα ψυχολογικά και σωματικά και επίκεινται στους ίδιους εθισμούς και πίκρες όπως οι άλλοι πολίτες. Με κατάλληλη εκπαίδευση και ψυχολογική υποστήριξη μπορούν να καταφέρουν να μειώσουν το στρες και να κάνουν τη ζωή τους καλύτερη. Επίσης εκ μέρους της διοίκησης μπορούν να γίνουν αλλαγές. Στην Αμερική στα αστυνομικά τμήματα έχουν μάνατζερ του στρες . Μειώνοντας οργανωτικά το στρες μπορεί να οδηγήσει σε καλύτερο ηθικό, καλύτερη παραγωγή και επομένως σε καλύτερη αποτελεσματικότητα.
ΥΓ. Η αναφορά στον αστυνομικό προφανώς απευθύνεται και στη γυναίκα συνάδελφό του.
