Στη ζωή μας πολλές φορές μας τυχαίνουν μερικές δύσκολες καταστάσεις που δεν μπορούμε να τις αποφύγουμε. Πολλοί από μας προσπαθούμε να τις ελέγξουμε γιατί νομίζουμε ότι με αυτό τον τρόπο θα λύσουμε το πρόβλημα. Έτσι προσπαθούμε να ελέγχουμε όχι μόνο αυτές τις καταστάσεις, αλλά τους εαυτούς μας, το σήμερα, το αύριο κλπ. και το μόνο που καταφέρνουμε είναι να φέρουμε τον εαυτόν μας σε νευρική κατάπτωση.
Τι κάνουμε λοιπόν εδώ; Αν έχετε παρατηρήσει τα καινούργια αντισεισμικά κτίρια, τα πιο στέρεα είναι αυτά που έχουν τις περισσότερες ταλαντώσεις, έτσι και με τη ζωή. Θα πρέπει να καταλάβουμε ότι υπάρχει μία ροή γεγονότων και θα πρέπει να ακολουθήσουμε αυτή τη ροή. Τις περισσότερες φορές όμως προσπαθούμε να χειραγωγήσουμε τους ανθρώπους ή τις καταστάσεις και έχουμε μία διαρκή πάλη μέσα μας. Εδώ δεν εννοώ ότι δεν πρέπει να πολεμάμε σε όλες τις δυσκολίες που συναντάμε. Μπορούμε να παραπονεθούμε για μία συμπεριφορά ενός φίλου, ή να πάμε πίσω ένα ελαττωματικό προϊόν από εκεί που το αγοράσαμε. Φυσικά αυτή η πάλη μπορεί να επεκταθεί πέρα από τέτοιες καταστάσεις σε πολύ δυσκολότερες. Αρκεί να υπάρχει πιθανότητα να αλλάξει η κατάσταση. Δεν πρέπει να παραιτούμαστε, διότι όταν παραιτούμαστε σε ένα εμπόδιο και σηκώνουμε ψηλά τα χέρια αφαιρούμε την ελπίδα στον εαυτό μας για ένα καλύτερο μέλλον. Για παράδειγμα μπορούμε να αντεπεξέλθουμε σε οικονομικά προβλήματα ή να νικήσουμε μία δύσκολη αρρώστια.
Όταν όμως δεν υπάρχει δυνατότητα να αλλάξει αυτή η κατάσταση και μας δημιουργεί προβλήματα στην υγεία μας, θα πρέπει να υποχωρήσουμε. Αυτή η πάλη με το αναπόφευκτό μας το μόνο που κάνει είναι να μας εξαντλεί και να μας δημιουργεί ένα φόβο ο οποίος μας δημιουργεί την εντύπωση ότι πρέπει να ελέγχουμε ασταμάτητα κάθε πλευρά της ζωής μας. Εδώ πρέπει να ακολουθήσουμε την παροιμία που λέει «ό,τι γράφει δεν ξεγράφει». Να χαλαρώσουμε και να κάνουμε και εμείς τις ταλαντώσεις όπως τα σύγχρονα αντισεισμικά κτίρια και να αφήσουμε τη ζωή να πάρει το δρόμο της. Να αφήσουμε τη μοίρα μας να μας φέρει το «γραφτό». Ποιος ξέρει πόσες ευκαιρίες χάνουμε προσπαθώντας να χειραγωγήσουμε τους πάντες, τα πάντα και πάνω από όλα τον εαυτό μας.
Η αλήθεια είναι ότι οι συνθήκες δεν μας κάνουν ευτυχισμένους ή δυστυχισμένους αλλά ο τρόπος που τις διερμηνεύουμε. Πολλές φορές λέμε ότι θα γίνουμε ευτυχισμένοι αν αλλάξουν μερικές καταστάσεις, όπως όταν ένας άντρας ή γυναίκα που θέλουμε δεν είναι ερωτευμένος /η μαζί μας, όμως αυτές δεν αλλάζουν και εμείς συνεχίζουμε να ζούμε δυστυχισμένοι. Αν προσπαθούσαμε να συμφιλιωθούμε και να αισθανόμαστε καλύτερα με αυτό που έχουμε και να είμαστε πιο ανοιχτοί και δεκτικοί δεν θα αναλωνόμαστε στη μάχη για τη ζωή και θα κάνουμε ένα υπέροχο δώρο στον εαυτό μας.
Οι πιο μεγάλες ευκαιρίες στη ζωή δεν παρουσιάζονται όταν πασχίζουμε να διορθώσουμε τα πράγματα. Μοιάζουν σαν συμπτώσεις και συμβαίνουν επειδή τυχαίνει να είμαστε στο σωστό μέρος τη σωστή στιγμή και συμβαίνει αυτό διότι έχουμε σταματήσει πια να σπαταλάμε χρόνο και ενέργεια για καταστάσεις που δεν διορθώνονται. Η παύση της πάλης με το παρελθόν μας βοηθάει να ανακαλύψουμε ότι ξαφνικά γεννιόνται απεριόριστες και θαυμάσιες δυνατότητες που δεν τις περιμέναμε ποτέ.
Η πάλη με το αναπόφευκτο μας φέρνει μία σειρά από εσωτερικές συγκρούσεις που μας οδηγούν στη νεύρωση, και αν επιμένουμε ο κόσμος να είναι όπως τον θέλουμε εμείς, και δεν μπορούμε να απορροφήσουμε τις ανωμαλίες της ζωής θα «τρελαθούμε».
