Ο σύγχρονος τρόπος ζωής μάς έχει δημιουργήσει μεγάλα κοινωνικά και προσωπικά προβλήματα. Ένα από αυτά είναι η αποξένωση. Η αποξένωση είναι πρόβλημα της σύγχρονης πόλης. Πολύ δύσκολα μπορεί να υπάρξει σε μικρά χωριά και σε παραδοσιακές κοινωνίες. Η αποξένωση είναι το αίσθημα ότι κάποιος δεν ανήκει σε μία ομάδα . Ένα άτομο μπορεί να αποξενωθεί από την οικογένεια του τους φίλους του η την κοινωνία . Είναι δυνατόν να αποξενωθεί από μια πρώτη ομάδα και να αισθανθεί ότι ανήκει σε μια δεύτερη ομάδα. Έτσι ένας έφηβος μπορεί να αισθάνεται αποξενωμένος από την οικογένεια , αλλά όχι από μία σχολική ομάδα , συμμορία κλπ. Ο όρος χάσμα γενεάς συνδέεται με αυτό το είδος αποξένωσης.
Συνήθως η αποξένωση αναφέρεται στη συναισθηματική απόσταση ενός ατόμου από μία ομάδα .Ωστόσο είναι πολύ πιθανόν ένας να αισθάνεται αυτό-αποξένωση. Τα χαρακτηριστικά της αυτό -αποξένωσης είναι μία απώλεια ταυτότητας .Το άτομο νοιώθει σύγχυση για την εικόνα που έχει για τον εαυτό του και ποιους κοινωνικούς ρόλους θα παίξει στη ζωή . Ένα δεύτερο χαρακτηριστικό της αυτό-αποξένωσης είναι ένα αίσθημα αποπροσωποποίησης , η γενική εντύπωση ότι κάποιος είναι πιο πολύ ένα πράγμα, αντικείμενο , ή ρομπότ παρά μια ανθρώπινη ύπαρξη.
Άλλα συμπτώματα της αποξένωσης είναι: Απώλεια χιούμορ όπου το άτομο δεν έχει διάθεση για αστεία και δεν κοιτάζει τη χαρούμενη πλευρά της ζωής . Η πεποίθηση ότι η ζωή είναι χωρίς σκοπό ή νόημα , και συνδέεται με την απώλεια σύνδεσης αξιών . Τίποτα δεν φαίνεται να αξίζει . Τίποτα δεν είναι σημαντικό. Ακόμα και η δουλειά φαίνεται ασήμαντη. Το συναισθηματικό μούδιασμα όπου το άτομο δεν μπορεί να συγκινηθεί για τίποτα. Η επιθυμία να δραπετεύσουμε ή να εγκαταλείψουμε τους φίλους και οικογένεια. Ένα αίσθημα ανωτερότητας, οι άλλοι φαίνονται βλάκες και ρηχοί. Η κοινωνική ενδοσκόπηση όπου υπάρχει μία απομάκρυνση από τους άλλους . Αυτή η απομάκρυνση δεν πρέπει να συγχέεται με την απομάκρυνση που υπάρχει σε αυτούς που έχουν τη δειλία . Στην περίπτωση της αποξένωσης υπάρχει μία ψυχρότητα και μία έλλειψη ενδιαφέροντος για τους άλλους . Στην περίπτωση της δειλίας παρόλο που υπάρχει απομάκρυνση υπάρχει συχνά μία έντονη επιθυμία να μας δεχθούν και να αρέσουμε.
Οι παράγοντες που συμβάλλουν στην αποξένωση είναι η συνεχής αλλαγή δουλειάς και τόπου. Η αύξηση διαζυγίων. Τα προβλήματα σε μία σχέση .Η απώλεια της οικογένειας από την οποία προερχόμαστε [παππούδες γιαγιάδες θείοι εξαδέλφια κλπ.]σαν ένα σημαντικό υποστηρικτικό σύστημα. Η τάση μερικές εργοδοτικές επιχειρήσεις να μεταχειρίζονται τους ανθρώπους σαν αντικαταστάσιμες μονάδες και όχι σαν ανθρώπινες υπάρξεις με αισθήματα και ανάγκες. Η υψηλή πυκνότητα πληθυσμού όπου κάνει το άτομο να νιώθει μικρό και ασήμαντο. Οι εμπειρίες στην παιδική ηλικία, όπως οι γονείς να είναι αυταρχικοί και υπέρ-εξουσιαστικοί ή συναισθηματικά απομακρυσμένοι μπορούν να συμβάλλουν στο αίσθημα αποξένωσης .Επίσης αν ένα άτομο έχει προσόντα και ικανότητες που δεν αναγνωρίζονται και δεν ανταμείβονται μπορεί να υπάρξει ένα χάσμα μεταξύ του ατόμου και αυτών των ανθρώπων ή εργοδοτικών επιχειρήσεων που αναμένεται να παρέχουν την ικανοποίηση. Αυτό μπορούμε να το δούμε στους καλλιτέχνες , όπως οι ποιητές , ζωγράφοι και μυθιστοριογράφοι. Αν τα έργα τους αγνοούνται και δεν δημοσιεύονται, με το πέρασμα του καιρού αποξενώνονται.
Αν νιώθουμε αποξένωση, μερικές στρατηγικές για να πολεμήσουμε την αποξένωση είναι:
Να είμαστε προετοιμασμένοι ότι μία πλευρά της προσωπικότητάς μας θα αντισταθεί σε όποιες προσπάθειες καταβάλλουμε για να καταπολεμήσουμε την αποξένωση, διότι νιώθουμε δικαιωμένοι στην αποξένωσή μας ,οι άλλοι έχουν άδικο και έτσι με αυτόν τον τρόπο τρέφουμε την μοναξιά μας. Συνήθως όταν νοιώθουμε αποξενωμένοι έχουμε την πεποίθηση ότι είμαστε ασυνήθιστα έξυπνοι, αλλά αυτό το αίσθημα είναι μια ψυχολογική παγίδα, το οποίο κατορθώνει να μας απομονώσει από την υπόλοιπο κόσμο.
Να αναγνωρίσουμε ότι η αποξένωση είναι μία άμυνα. Είναι η ασπίδα μας να μας προστατέψει από την απόρριψη και τον ψυχολογικό πόνο. Μένουμε όμως κλεισμένοι στο καβούκι μας και χάνουμε τις ευκαιρίες να έχουμε συναισθηματικές επαφές με τους άλλους.
Αν είμαστε αποξενωμένοι από την οικογένεια μας πιθανώς μεγαλοποιούμε τα άσχημα σημεία τους και σμικρύνουμε τα καλά. Πρέπει να προσπαθήσουμε να τα δούμε πιο αντικειμενικά. Μπορούμε να βοηθηθούμε αν προσπαθήσουμε να μάθουμε για τις ρίζες μας και την ιστορία της οικογένειας μας.
Να αρνηθούμε να είμαστε θύμα της κοινωνίας, να μην δεχόμαστε την ιδέα ότι είμαστε πιόνι της μοίρας και ανίσχυροι μπροστά σε απρόσωπες δυνάμεις .
Όταν έχουμε μία σχέση ή είμαστε παντρεμένοι η αποξένωση χειροτερεύει όταν είμαστε σκυθρωποί , σκεφτόμαστε όλη την ώρα , είμαστε νευρικοί και το συναισθηματικό χάσμα μεταξύ του συντρόφου μας μεγαλώνει.
Αν έχουμε προσόντα και ικανότητες, που δεν αναγνωρίζονται και δεν ανταμείβονται μπορεί να ζητάμε παρά πολλά, πολύ γρήγορα. Πρέπει να έχουμε υπομονή και να θέτουμε μικρούς στόχους.
Η αποξένωση δεν είναι ένα πρόβλημα που να οφείλεται σε οργανικούς παράγοντες, είναι ένα πρόβλημα της σύγχρονης κοινωνίας, και συγκεκριμένα είναι ένα αποτέλεσμα μια αρνητικής στάσης της ζωής η οποία προέρχεται από μη σωστές εκτιμήσεις κάποιων καταστάσεων . Επομένως το αποξενωμένο άτομο μπορεί να βοηθηθεί, αν αλλάξει τον τρόπο σκέψης.
