Οι γονείς ενός παιδιού που είναι σε θεραπεία για τον καρκίνο υποφέρουν επίσης με τα παιδιά τους με τη διάγνωση της αρρώστιας , ωστόσο πρέπει να φροντίζουν και τον εαυτό τους και αυτό γίνεται με το να ασχοληθούν με τη δική τους υγεία, διότι η απορρόφηση με το άρρωστο παιδί μπορεί να τους κάνει να αισθανθούν ψυχικά, συναισθηματικά, και σωματικά “στραγγισμένοι.” Γι αυτό είναι μια αναγκαιότητα όχι πολυτέλεια να ξοδέψετε κάποιο χρόνο φροντίζοντας τον εαυτό σας έτσι ώστε μπορείτε να επαναφορτιστείτε και να αισθανθείτε πιο δυνατοί για να συνεχίσετε να υποστηρίζετε και να φροντίζετε το παιδί σας.
Πολλές μελέτες που έχουν γίνει για άτομα που έχουν φροντίσει άρρωστα άτομα με καρκίνο, έχουν δείξει ότι το άτομο που φροντίζει το καρκινοπαθές άτομο είναι εκτεθειμένο σε μια σειρά από στρεσογόνους παράγοντες, οι οποίοι μπορούν να προκαλέσουν: σωματικές διαταραχές (αϋπνία, κόπωση, γαστρεντερικά προβλήματα, πονοκεφάλους, διαταραχές της αρτηριακής πίεσης) , άγχος ή και κατάθλιψη. Ωστόσο, παρά το γεγονός ότι εκτίθεται σε κίνδυνο, αυτό δεν σημαίνει ότι όλα τα άτομα που φροντίζουν ένα καρκινοπαθές άτομο θα έχουν ακριβώς το ίδιο πρόβλημα. Οι αντιδράσεις του καθενός, στην πραγματικότητα, επηρεάζονται σε μεγάλο βαθμό από τις στρατηγικές που αναλαμβάνει για τη διαχείριση της κατάστασης, από την εμπειρία, την στάση που παίρνει έναντι της ασθένειας, από την κοινωνική υποστήριξη που διατίθεται στην οικογένεια ή από τους ψυχολογικούς παράγοντες ανθεκτικότητας του καθενός. Από την άλλη πλευρά, η συναισθηματική ένταση, το αντικειμενικό φορτίο και η ανησυχία για το άρρωστο άτομο αντιπροσωπεύουν τους κύριους δείκτες των ψυχοκοινωνικών επιπτώσεων της ασθένειας στο άτομο που φροντίζει το καρκινοπαθές άτομο οικογένειας.
Ως γονείς πρέπει να προσέχετε την υγεία σας και να φροντίζετε τον εαυτό σας, αλλιώς θα εμφανιστούν «προειδοποιητικά
σημάδια» ως αισθήματα ανικανότητας, απέναντι σε δυσκολίες και ταλαιπωρίας του ασθενούς . Πιθανόν να έχετε συνεχείς ανησυχίες για το άρρωστο παιδί σε σημείο που δε θα είστε σε θέση να σκεφτείτε τίποτα άλλο, θα έχετε θυμό και δυσαρέσκεια, νευρικότητα και καθόλου υπομονή και εναλλαγές της διάθεσης με: άγχος θλίψη, αϋπνία, πόνους στις αρθρώσεις, γαστρεντερικές διαταραχές, απώλεια της όρεξης, αδυνάτισμα, πονοκέφαλο, ζάλη, αλλαγές στην αρτηριακή πίεση, κλπ. Αυτές οι εκδηλώσεις δείχνουν ότι κάτι δε λειτουργεί όπως θα έπρεπε, αλλά δεν πρέπει να σας τρομάξει. Αν εμφανιστούν, είναι καλό να πάτε στο γιατρό, να συμβουλευτείτε έναν ψυχολόγο ή να επικοινωνήστε με τις εθελοντικές ενώσεις που προσφέρουν υποστήριξη στην οικογένεια των ασθενών με καρκίνο.
Αναγνωρίζοντας τα όριά σας, βρίσκοντας λίγο χρόνο για τον εαυτό σας και διατηρώντας την ψυχοσωματική ευεξία σας είναι απαραίτητο για τη διατήρηση στο καλύτερο της σωματικής και ψυχικής ενέργειά σας και να μπορείτε να βοηθήσετε τους άλλους.
Αν το παιδί σας είναι καρκινοπαθές και το φροντίζετε πρέπει ως εκ τούτου, να :
Διατηρείτε μια σωστή ισορροπία μεταξύ των αναγκών της ζωής του και εκείνων που απαιτούνται από τη λειτουργία της βοήθειας και να θυμάστε ότι αν είστε πάντα εστιασμένοι στην ασθένεια του μπορεί να έχετε αγωνίες και ανησυχίες που θα διαβιβάζονται επίσης στο παιδί σας.
Για αυτό το λόγο πρέπει να «αποσυνδεθείτε» χωρίς να αισθάνεστε ένοχοι, να διατηρήσετε και να ανακτήσετε την ενέργεια προς όφελος της ποιότητας της σχέσης με το άρρωστο παιδί σας.
Να αφιερώσετε για τον εαυτό σας την ίδια προσοχή που αφιερώνετε στο άρρωστο παιδί χωρίς να υποτιμάτε τις σωματικές και συναισθηματικές αντιδράσεις (κούραση, μοναξιά, απογοήτευση)
Να μοιραστείτε με άλλους το βάρος της φροντίδας για το άρρωστο παιδί και τις καθημερινές δουλειές.
Να κάνετε διαλείμματα. Είναι ουσιαστικό να προγραμματίσετε τακτικά μερικές φορές κάθε εβδομάδα, ακόμη και για ακριβώς μια ώρα ή δύο, όταν μπορείτε να ξεφύγετε, ενώ ένα οικογενειακό μέλος, ένας φίλος, ή μια αποκλειστική νοσοκόμα μένει με το παιδί σας. Μένοντας λίγο μακριά από το παιδί , προσπαθήστε να αισθανθείτε ότι ο χρόνος είναι δικός σας και μην αισθάνεστε ένοχοι για το πώς τον ξοδεύετε. Κοιμηθείτε, διαβάστε, πιέτε καφέ με ένα φίλο, πήγαινε για ψώνια, κάντε ότι σας επιτρέπει να χαλαρώσετε. Ενώ είστε έξω, το παιδί σας θα απολαύσει πιθανώς την παρουσία κάποιου άλλου για να μιλήσει και θα αισθανθείτε ανανεωμένοι όταν πάτε πίσω.
Να φάτε σωστά. Οι καφέδες από το νοσοκομείο και το φαγητό από τα φαστφουντάδικα δεν είναι και το καλύτερο. Αν κάποιες φίλες σας είναι διατεθειμένες να σας ετοιμάσουν σπιτικό φαγητό θα βοηθούσε πολύ.
Να κάνετε ασκήσεις. Ένας γρήγορος περίπατος περίπατο, μια βόλτα με ποδήλατο, ή γιόγκα, βοηθά να καθαρίσετε το μυαλό, και να γεμίσετε τις μπαταρίες σας ενέργειας, και τη βελτίωση του ύπνου. Ακόμη και 20 λεπτά περίπατο την ημέρα βοηθάει την κατάσταση. Χρησιμοποιήστε τις ασκήσεις χαλάρωσης επίσης για να χαλαρώσετε .
Μείνετε οργανωμένοι. Κρατήστε όλες τις πληροφορίες που έχετε συσσωρεύσει σχετικά με την ασθένεια του παιδιού σας σε ένα μέρος, συμπεριλαμβανομένων των προγραμμάτων φαρμακευτικής αγωγής, σημαντικών αριθμών τηλεφώνου, καθώς και πληροφορίες ασφάλισης. Όταν σκέφτεστε τις ερωτήσεις για το γιατρό σας, γράψτε τις κάτω αμέσως για να μην τις ξεχάσετε. Θα βοηθούσε πολύ αν ο σύζυγος ή ένα μέλος της οικογένειας σας, σας εξυπηρετούσε προπαντός με γραφειοκρατικές υποθέσεις όπως τα ασφαλιστικά ταμεία κλπ. Χρησιμοποιήστε ένα σημειωματάριο για να διατηρήσετε όλες τις πληροφορίες σε ένα σημείο.
Ζητήστε βοήθεια. Οι φίλοι και η οικογένειά σας πιθανώς θέλουν να σας βοηθήσουν, αλλά μπορεί να μην είναι βέβαιοι για αυτό που χρειάζεστε. Αν κάποιος λέει, “αν υπάρχει κάτι που μπορώ να κάνω… “και υπάρχει προσπαθήστε να πείτε ναι . Θα εκπλαγείτε με το πώς θα σας κάνει ένα θέλημα, θα πλύνει κάποια ρούχα, ή απλά να κάθεται και να σας ακούει να μιλάτε κατά τη διάρκεια της ημέρας και αυτό όχι μόνο θα σας ωφελήσει, αλλά και μπορεί να κάνει αυτό το πρόσωπο να αισθάνεται πιο χρήσιμο.
Βρείτε μια ομάδα υποστήριξης. Ρωτήστε τον γιατρό, τη νοσοκόμα ή τον κοινωνικό λειτουργό του παιδιού σας για πληροφορίες σχετικά με οργανώσεις υποστήριξης που σχετίζονται με την κατάσταση του παιδιού σας ή τη φροντίδα του σε γενικές γραμμές όπως το χαμόγελο του παιδιού κλπ. Το σημαντικό είναι να ξεπεράσετε την αίσθηση της απομόνωσης με το να έλθετε σε επαφή με άλλους που έχουν περάσει τέτοια εμπειρία σαν τη δικιά σας.
Να είστε ενήμεροι για τα σημάδια του ” συνδρόμου της ψυχοσωματικής εξάντλησης (burnout) του ατόμου που φροντίζει ένα άρρωστο άτομο με καρκίνο : Το σύνδρομο της ψυχοσωματικής εξάντλησης (burnout) του ατόμου που φροντίζει ένα άρρωστο άτομο με καρκίνο είναι μια πραγματική κατάσταση εξάντλησης, τόσο σωματική όσο και συναισθηματική. Συμβαίνει κυρίως όταν το άτομο που φροντίζει ένα άρρωστο άτομο με καρκίνο προσπαθεί να “τα κάνει όλα ” χωρίς να έχει βοήθεια ή ανάπαυση που χρειάζεται.
Επειδή τα άτομα που φροντίζουν ένα άρρωστο άτομο με καρκίνο τείνουν να είναι στον αυτόματο πιλότο, συνήθως δεν αναγνωρίζουν το σύνδρομο της ψυχοσωματικής εξάντλησης (burnout) από μόνα τους. Άλλοι άνθρωποι μπορεί να παρατηρήσουν τα συμπτώματα πρώτοι, που μπορούν να περιλαμβάνουν αλλαγές στην όρεξη και τον ύπνο , απόσυρση από τις κοινωνικές δραστηριότητες, αυξημένο άγχος, ή συναισθήματα που είναι είτε αυξημένα όπως το υπερβολικό κλάμα ή ευερεθιστότητα ή ένα αίσθημα κενού ή αδιαφορία. Πάρτε το σοβαρά αν κάποιος που εμπιστεύεστε έχει παρατηρήσει οποιαδήποτε από αυτά τα πράγματα σε σας.
Λήψη βοήθειας
Αν αισθάνεστε ότι έχετε το σύνδρομο της ψυχοσωματικής εξάντλησης (burnout ) , κατάθλιψη, ή άγχος, εξηγείστε τα συναισθήματά σας και τα συμπτώματα στο γιατρό σας, ο οποίος μπορεί να σας συστήσει να δείτε ένα ψυχολόγο ή ψυχοθεραπευτή (συγκεκριμένα κάποιον που ειδικεύεται στις ανάγκες ) του ατόμου που φροντίζει ένα άρρωστο άτομο με καρκίνο . Επίσης αν θέλετε να διαβάσετε επιπλέον πληροφορίες για το σύνδρομο της ψυχοσωματικής εξάντλησης (burnout ) μπορείτε να πάτε στις σελίδες
ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΨΥΧΟΣΩΜΑΤΙΚΗΣ ΕΞΑΝΤΛΗΣΗΣ (BURNOUT) ΤΩΝ ΓΙΑΤΡΩΝ.
ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΨΥΧΟΣΩΜΑΤΙΚΗΣ ΕΞΑΝΤΛΗΣΗΣ (BURNOUT) ΤΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ.
Για να δείτε σύντομες απαντήσεις σε ψυχολογικά ερωτήματα πιέστε εδώ.
Copyright Tomyalo.com. All Rights Reserved.
This work may not be copied, reproduced, or used without written permission by the author.
Με επιφύλαξη παντός δικαιώματος, το έργο αυτό δεν μπορεί ν’ αντιγραφεί, αναπαραχθεί ή να χρησιμοποιηθεί χωρίς γραπτή άδεια από το συγγραφέα!
