Το αγκάλιασμα στην κοινωνία μας μπορεί να είναι παρεξηγημένο αλλά έχει αποδειχθεί ότι έχει μεγάλη ζωτική σημασία. Πιστεύεται ότι η αγγλική λέξη για το αγκάλιασμα, έρχεται από το Hugga σκανδιναβικής προέλευσης που σημαίνει: να απαλύνει, να δημιουργήσει ένα αίσθημα οικειότητας. Μπορεί να θεωρηθεί ως μια σιωπηλή ανταλλαγή της ανθρωπιάς και της κατανόησης, συνήθως αρχικά επώδυνη, αλλά στη συνέχεια καταλήγει να είναι ειρηνική και ζεστή. Το μακρύτερο αγκάλιασμα έχει γίνει από τον Ron O’Neill και Τερέζα Kerr από τον Καναδά που είχε διάρκεια 24 ώρες και 33 λεπτά! Οι δύο έκαναν το ρεκόρ τους το καλοκαίρι του 2010 και ξόδεψαν μισή ώρα ανά μήνα σε αγκαλιάσματα. Το πόσο σημαντικό είναι το αγκάλιασμα το βλέπουμε στο κάθε άτομο από τότε που είναι ακόμη μωρό και συγκεκριμένα την ημέρα της γέννησής του. Το χάδι της μητέρας και μια γλυκιά λέξη είναι καθησυχαστικά και το καλύτερο φάρμακο για ένα παιδί. Έχει εξακριβωθεί από τους επιστήμονες ότι στις πρώτες 1.5-2 ώρες μετά τη γέννηση η φυσική επαφή της μητέρας με το παιδί είναι πολύ σημαντική. Στα περισσότερες μαιευτικές κλινικές στο εξωτερικό εδώ και πολύ καιρό ακολουθείται η πρακτική να τοποθετείται το νεογέννητο μωρό στο στομάχι της γυναίκας που έχει γεννήσει , στο στήθος, καθώς και η μητέρα να το πιάνει στα δύο χέρια της και να το σηκώνει λίγο ψηλά. Σε αυτή τη διαδικασία συμμετέχει και ο πατέρας. Τέτοιες εκδηλώσεις τρυφερότητας και ζεστασιάς εκ μέρους των δύο γονέων αυτή τη στιγμή είναι το κλειδί για την περαιτέρω επιτυχή ανάπτυξη θετικής ψυχολογικής επαφής στο παιδί . Η αγάπη της μητέρας και του πατέρα σφυρηλατεί στη μνήμη του μωρού ένα στενό συναισθηματικό δεσμό ανάμεσα στα αγαπημένα πρόσωπα.
Σύμφωνα με τον Ντέιβιντ Keltnr, καθηγητή της ψυχολογίας στο UC Berkeley, το άγγιγμα είναι η πρώτη γλώσσα που μαθαίνουμε και παραμένει το πιο άφθονο εργαλείο για την έκφραση των συναισθημάτων. Στην παιδική ηλικία τα αγκαλιάσματα των αγαπημένων μας, μας κάνουν να αισθανόμαστε αγαπημένοι και σπέσιαλ. Αυτή η σύνδεση ανάμεσα στο άγγιγμα, γεμάτη με θετική ενέργεια και την αίσθηση ότι είμαστε σημαντικοί παραμένει σε εμάς και ως ενήλικες. Σύμφωνα με τον Kerstin Uvnäs Moberg , άν αγγιζόμαστε πολύ όταν είμαστε παιδιά, μπορεί να έχουμε πιο ήρεμο νευρικό σύστημα, να αμυνόμαστε καλύτερα ενάντια στο στρες και να είμαστε είστε πιο φιλικότεροι . Γι ‘ αυτό τα αγκαλιάσματα σχετίζονται με την ικανότητά μας ν’ αγαπάμε τον εαυτό μας. Δεν είναι τυχαίο ότι σε παιδιά που δεν αγκαλιάζονται, υπάρχει μια καθυστέρηση στο περπάτημα, μίλημα και στην ανάγνωση.
Το αγκάλιασμα όμως δεν κάνει καλό μόνο στο μωρό, αλλά επίσης βοηθάει τον ενήλικο αρκετά. Έρευνες έχουν αποδείξει ότι το αγκάλιασμα βοηθά τους ανθρώπους τόσο ψυχολογικά όσο και σωματικά. Οι επιστήμονες έχουν δώσει ιδιαίτερη σημασία στο αγκάλιασμα, η απόδειξη είναι ότι υπάρχει ένα ολόκληρο τμήμα στην κλινική ψυχολογία αφιερωμένο στη μελέτη των αγκαλιασμάτων. Κορυφαία πανεπιστήμια του κόσμου διεξάγουν έρευνες σχετικά με το ζήτημα των αγκαλιασμάτων και προσωπικών επαφών. Στη δεκαετία του 1970, ερευνητές άρχισαν να μελετούν χημικές ουσίες στον εγκέφαλο που ονομάζονται ενδορφίνες και βρέθηκαν στο ανθρώπινο κυκλοφορικό και νευρικό σύστημα και στον εγκέφαλο. Οι ενδορφίνες είναι ουσίες σαν τη μορφίνη που μειώνουν τον πόνο και προκαλούν ευφορία. Η έρευνα δείχνει ότι αυξάνεται ο αριθμός αυτών των ουσιών που παράγονται από τον εγκέφαλο και το νευρικό σύστημα, όταν οι άνθρωποι αγκαλιάζονται. Οι ενδορφίνες δεν είναι όμως οι μόνες χημικές ουσίες που παράγονται από το αγκάλιασμα. Επίσης η ωκυτοκίνη και άλλες ουσίες παράγονται από το αγκάλιασμα.
Έρευνα των τελευταίων ετών έχει δώσει ιδιαίτερη προσοχή στα αγκαλιάσματα στις επιπτώσεις τους στην σωματική και συναισθηματική υγεία. Όταν δύο άτομα αγκαλιάζονται υπάρχει μία έντονη αλληλεπίδραση, αλλαγή στη θερμοκρασία και υγρασία του δέρματος των ανθρώπων που πραγματικά αγκαλιάζονται, καθώς και αλλαγή ηλεκτρισμού στο επίπεδο των ιστών. Το αγκάλιασμα συγκεκριμένα διεγείρει την υπόφυση για να συνθέσει την ωκυτοκίνη, γνωστή ως «ορμόνη της αγάπης». Πώς λειτουργεί αυτό; Το δέρμα μας είναι το μεγαλύτερο όργανό μας – περίπου 2 τ.μ , περίπου ως το μέγεθος ένός3 διπλού στρώματος. Όταν κάποιος μας αγγίζει, συγκεκριμένοι υποδοχείς ενεργοποιούνται σύμφωνα με το σημείο επαφής, που ονομάζονται φολιδωτές μεμβράνες του σώματος. Διεγείρονται από το άγγιγμα και στέλνουν σήματα στον εγκέφαλο ο οποίος ενεργοποιεί το πνευμονογαστρικό νεύρο. Λέγεται έτσι , επειδή έχει διακλαδώσεις που περνούν από ολόκληρο το σώμα και φθάνουν σε διαφορετικά όργανα, συμπεριλαμβανομένης της καρδιάς (όπου κατά τη διάρκεια ενός αγκαλιάσματος ο σφυγμός είναι πιο ήρεμος). Το πνευμονογαστρικό νεύρο διεγείρει την υπόφυση για να παράγει «την ορμόνη της αγάπης» που επηρεάζει το μεταιχμιακό σύστημα του εγκεφάλου που είναι υπεύθυνο για την συμπεριφορά, συναίσθημα και τη μνήμη. Η ωκυτοκίνη(ορμόνη της αγάπης) μειώνει τον ερεθισμό, καταπραΰνει την ένταση, βελτιώνει την ποιότητα του ύπνου και θεραπεύει τους πονοκεφάλους, ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα και διεγείρει τον θύμο αδένα που ρυθμίζει και εξισορροπεί την παραγωγή του σώματος των λευκών αιμοσφαιρίων. Διαδραματίζει επίσης έναν ρόλο στις φλεγμονές και τη θεραπεία των πληγών, στην υπερνίκηση εξαρτήσεων μειώνοντας την ανάγκη για αλκοόλ, ναρκωτικά και γλυκές τροφές. Διεγείρει την παραγωγή των ενδορφινών και της σεροτονίνης («τις ορμόνες της ευτυχίας»), την ντοπαμίνη («την ορμόνη της ευχαρίστησης»). Επιπλέον, μειώνει τα επίπεδα της κορτιζόλης. Αυτή είναι η ορμόνη που παράγεται από το άγχος. Συγκεκριμένα όταν βρισκόμαστε σε μια απειλή ο οργανισμός μας αντιδρά με άγχος το οποίο προετοιμάζει τον οργανισμό μας να την καταπολεμήσει ή να ξεφύγει από αυτή. Η καρδιά αρχίζει να χτυπά πιο γρήγορα, αυξάνεται η αρτηριακή πίεση και απελευθερώνεται αδρεναλίνη. Ωστόσο, όταν αυτή η κατάσταση είναι παρατεταμένη, ο φλοιός των επινεφριδίων αρχίζει να παράγει μια ορμόνη του αγχους – κορτιζόλη, η οποία υποτίθεται ότι θα στηρίξει την κινητοποίηση του σώματος, αλλά την ίδια στιγμή απενεργοποιεί διαδικασίες που είναι προσωρινά λιγότερες σημαντικές για την επιβίωση. Καταστέλλει, για παράδειγμα, τις λειτουργίες του πεπτικού σωλήνα, του αναπαραγωγικού συστήματος και πάνω από όλα, του ανοσοποιητικού συστήματος. Και αυτός είναι ακριβώς ο λόγος που όταν είμαστε αγχωμένοι, χαμηλώνουμε την επαγρύπνησή μας και πιο συχνά αρρωσταίνουμε από ιούς. Όταν τα επίπεδα της κορτιζόλης είναι αυξημένα, υπάρχει ο κίνδυνος της οστεοπόρωσης, μείωση του μυϊκού ιστού, αύξηση λίπους, δυσκολία χειρισμού μνήμης, δύσκολη απορρόφηση της γλυκόζης και καταστροφή του ανοσοποιητικού σύστηματος. Η οκυτωκίνη η οποία παράγεται από το αγκάλιασμα εξουδετερώνει όλες αυτές τις επιδράσεις της κορτιζόλης της ορμόνης του άγχους.
Σε μια μελέτη σχετικά με το αγκάλιασμα που έγινε στη Nestlé και συμμετείχαν πάνω από 60.000 άτομα στην Αυστραλία, που είχε επικεφαλή τον Δρ Anthony Grant, ένα ψυχολόγο στο Πανεπιστήμιο του Σύδνεϋ διαπιστώθηκε ότι το άγγιγμα έχει μια πολύ σημαντική επίδραση στην σωματική και ψυχική υγεία και συγκεκριμένα μειώνει την αρτηριακή πίεση και τον καρδιακό ρυθμό, αυξάνει το ανοσοποιητικό σύστημα και ανακουφίζει τον πόνο. Ένα αμερικανικό πείραμα έδειξε ότι οι άνθρωποι που δεν είχαν καμία επαφή με τους συντρόφους τους είχαν ένα υπερυψωμένο καρδιακό ρυθμό των δέκα παλμών ανά λεπτό σε σύγκριση με όσους είχαν κανονική φυσική επαφή με το σύντροφό τους.
Ο Δρ Karen Greuen, Αναπληρωτής Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Βόρειας Καρολίνας, έκανε πειράματα, στο Πανεπιστήμιο της Βόρειας Καρολίνας με συνεργάτες όπου ζήτησαν από 50 ζευγάρια να κρατήσουν τα χέρια τους για 10 λεπτά συνέχεια, μετά αγκάλιασαν ό ένας τον άλλο για 20 δευτερόλεπτα. Διαπιστώθηκε ότι βρήκαν να έχουν παρατηρηθεί μειωμένα επίπεδα της κορτιζόλης στο αίμα, ήρεμη αρτηριακή πίεση, βελτιωμένη ποιότητα του ύπνου , αυξημένα επίπεδα της ωκυτοκίνης, (αυτής της ορμόνης που συνήθως αποβάλλεται κατά τη διάρκεια του τοκετού ή του θηλασμού.) Αυτή η ορμόνη μπορεί να βοηθήσει στη μείωση της αρτηριακής πίεσης, να μειώσει τα επίπεδα κορτιζόλης – ορμόνης του άγχους όπως έχει αναφερθεί παραπάνω και επίσης πιστεύεται ότι η ωκυτοκίνη στον εγκέφαλο μπορεί να προκαλέσει συναισθήματα: της ευχαρίστησης, τρυφερότητας , στοργής και ρύθμιση του καρδιακού ρυθμού. Επίσης, το αγκάλιασμα από ένα φίλο καταγράφει σημαντική αύξηση ωκυτοκίνης αλλά όχι τόσο όσο το αγκάλιασμα από συγγενείς.
Η ωκυτοκίνη επίσης έχει γίνει γνωστό εδώ και χρόνια ως η ορμόνη που διαμορφώνει κοινωνική συμπεριφορά. Σύμφωνα με πρόσφατη ελβετική έρευνα, τα ζευγάρια κάνουν διαφορετικούς και κυρίως λιγότερους τσακωμούς μετά τη λήψη τηςωκυτοκίνης.. Ερευνητές στο Πανεπιστήμιο της Ζυρίχης διάλεξαν 47 ζευγάρια που τσακωνόταν μεταξύ 20 και 50 ετών ενώ ήταν βιντεοσκοπημένα. Όταν τους δόθηκε η ορμόνη ωκυτοκίνη, η ορμόνη μείωσε την κορτιζόλη του άγχους στο αίμα τους και μάλωναν λιγότερο. Έδειξαν πιο θετική συμπεριφορά, άκουγαν ο ένας τον άλλο καλύτερα και γελούσαν πιο συχνά. Άτομα που έλαβαν ένα ψευδοφάρμακο(plαcebo) επέκριναν τον σύντροφό τους πιο πολύ.
Το συχνό αγκάλιασμα μπορεί να είναι ένας καλός τρόπος για να αντιμετωπίσουμε τις θανατηφόρες επιπτώσεις του άγχους,», λέει ο καθηγητής Sheldon Cohen από το Carnegie Mellon University (ΗΠΑ). Σύμφωνα με τον καθηγητή κάθε αγκάλιασμα έχει ένα συγκεκριμένο και διαφορετικό νόημα. Είναι σαν σε κάθε άτομο να υπάρχει ο προσωπικός τύπος αγκαλιάσματος, αλλά υπάρχουν τόσοι πολλοί άνθρωποι στον κόσμο όσοι και αυτοί οι τύποι αγκαλιασμάτων και κάθε ένας μία έχει ιδιαίτερη σημασία. Ο καθένας κρύβει μια διαφορετική μορφή αγκαλιάσματος.
Σε μία έρευνά του που δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα της ψυχολογικής επιστήμης αποδεικνύει ότι οι άνθρωποι που έχουν περισσότερη κοινωνική υποστήριξη και αγκαλιάζονται συχνά αντιδρούν καλύτερα στην αντιμετώπιση του άγχους που αποδυναμώνει το σώμα. Γνωρίζοντας ότι οι άνθρωποι που βρίσκονται σε συνεχή σύγκρουση με τους άλλους είναι πιο επιρρεπείς σε κρυολογήματα ο Sheldon Cohen μαζί με ερευνητές έκαναν ένα πείραμα με 404 υγιείς ενήλικες εθελοντές. Οι ερευνητές τους έκαναν συνέντευξη από το τηλέφωνο κάθε βράδυ για δύο εβδομάδες. Ρώτησαν σχετικά με τον αριθμό των φιλονικιών και συγκρούσεων που είχαν κατά τη διάρκεια της ημέρας, άν ένιωσαν την υποστήριξη της οικογένειας ή φίλων και αν τους αγκάλιασαν. Στη συνέχεια αυτά τα άτομα ήταν σκόπιμα εκτιθεμένα σε λοίμωξη του ανώτερου αναπνευστικού συστήματος (από ρινικές σταγόνες που περιείχαν rhinoviruses που προκαλούν το κοινό κρυολόγημα) μετά τα έβαλαν σε καραντίνα και τα παρακολουθούσαν. Αποδείχθηκε πως όσοι θεώρησαν ότι είχαν στήριξη από αγαπημένα πρόσωπα ήταν πιο πιθανό να ξεπεράσουν τον ιό. Οι ερευνητές είχαν εκτιμήσει ότι για αυτό το αποτέλεσμα της προστασίας της υγείας 30 τοις εκατό οφειλόταν στο αγκάλιασμα. Αυτό υποδηλώνει ότι το αγκάλιασμα από κάποιον που εμπιστευόμαστε είναι μια πολύ αποτελεσματική ένδειξη υποστήριξης. Η υποστήριξη στον σύντροφο συνδέεται πάντα με τα μεγαλύτερα ποσά της ωκυτοκίνης σε γυναίκες από τους άνδρες. Η τεστοστερόνη κρατεί την παραγωγή ωκυτοκίνης, η οποία, με τη σειρά της, εξηγεί γιατί οι περισσότεροι άνδρες είναι πιο συγκρατημένοι στα χάδια και εκφράσεις τρυφερότητας.
Κάποιοι ψυχολόγοι στην Αμερική και στο Λονδίνο πριν από λίγα χρόνια πραγματοποίησαν μια μελέτη της επικοινωνίας μεταξύ των μητέρων και των παιδιών η οποία ήταν σύμφωνα με τα λόγια του. Πειράματα που πραγματοποιήθηκαν σε μικρούς πιθήκους αποκάλυψαν ότι η επαφή με τη μητέρα είναι πιο αναγκαία από το γάλα. Επίσης στο Λονδίνο κατά τη διάρκεια του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου έγινε η μελέτη των ορφανών που έχασαν τις μητέρες τους εξαιτίας των επιθέσεων από τους Γερμανούς. Αποδείχθηκε ότι περίπου το 33% των παιδιών που παρέμειναν χωρίς επαφή με τη μητέρα τους σύντομα σταμάτησαν να τρώνε και πέθαναν.
Το αγκάλιασμα σύμφωνα με μελέτη του Gerald Schoenewolf καθηγητή που διδάσκει στο Κοινοτικό Πανεπιστήμιο του Μανχάταν από το 2002 , παράγει στον ανθρώπινο οργανισμό ωκυτοκίνη και σίδερο. Όμως, η μελέτη διεξήχθη σε υγιείς ανθρώπους και τίθεται το ερώτημα, πώς μπορούμε να αλλάξουμε την κατάσταση των ασθενών;
Για παράδειγμα, τα άτομα που πάσχουν από κατάθλιψη, αποφεύγουν τη φυσική επαφή. Δεν θέλουν να αγγιχτούν και να αγγίξουν κάποιον. Έτσι το ανθρωπινό αγκάλιασμα σύμφωνα με τον καθηγητή Gerald Schoenewolf θα μπορούσε να βοηθήσει να ανακουφίσει την φυσική τους κατάσταση, αλλά να τους πείσει κάποιος να έχουν σωματική επαφή δεν θα είναι εύκολο. Για να ξεπεραστεί τέτοια αντίσταση είναι το κύριο καθήκον της ψυχοθεραπείας, η οποία μπορεί να διαρκέσει χρόνια.
Η αντίσταση των ενηλίκων (ορισμένοι την αποκαλούν φόβο της οικειότητας) μπορεί να είναι το κύριο εμπόδιο της θεραπείας και υγιών σχέσεων. Οι άνθρωποι που δεν λαμβάνουν αγκαλιάσματα στην παιδική ηλικία, ή αντιστρόφως, υπέστησαν απαράδεκτη μορφή των αγκαλιασμάτων (συμπεριλαμβανομένων σεξουαλικών παρενοχλήσεων), στην ενήλικη ηλικία συχνά αισθάνονται αηδία.
Σύμφωνα με τη ψυχολόγο οικογενειακής θεραπείας Virginia Satir χρειαζόμαστε τέσσερις αγκαλιές τη μέρα για να ζήσουμε, οχτώ για συντήρηση και 12 για ανάπτυξη. Ο νευρο-οικονομολόγος Πωλ Ζακ γνωστός και ως «Δρ αγάπης», συνιστά τουλάχιστον 8 αγκαλιές την ημέρα για μια πιο ευτυχισμένη και καλύτερη σχέση. Έρευνα που διεξήχθη από το Δρ Tiffany, διευθυντή του Ερευνητικού Ινστιτούτου ζωοτροφών δείχνει ότι το απαλό άγγιγμα μειώνει τον πόνο, ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα σε άτομα με: αρθρίτιδα, ινομυαλγία (μυς, μυϊκούς πόνους), ημικρανίες και ακόμη και με καρκίνο, βοηθά την ανάπτυξη των πρόωρων μωρών και καταπολεμά την κατάθλιψη..
Χωρίς αμφιβολία, το αγκάλιασμα είναι μια συγκεκριμένη σύνδεση που αναμεταδίδει ένα θεραπευτικό μήνυμα για ανανέωση των συναισθημάτων με τους άλλους και τους εαυτούς μας. Μας διδάσκει πως η αγάπη ρέει αμοιβαία και πώς να παίρνουμε και να δίνουμε. Υπάρχει ίση αξία στη διαδικασία “δοσοληψίας” ζεστασιάς, όπως όταν δίνουμε και μοιραζόμαστε. Το αγκάλιασμα μοιάζει πολύ με το διαλογισμό και το γέλιο. Μας διδάσκουν πως ν’ αφήνουμε πίσω μας κάποια πράγματα και να ζούμε τη στιγμή, που μας ενθαρρύνει να συμπλέουμε με την ενέργεια της ζωής . Η ωκυτοκίνη δημιουργεί μια ποικιλία από θετικές ιδιότητες: Αποδυναμώνει τη φυσική τάση να κρατάει τους άλλους σε απόσταση, απαλύνει την ψυχή μας , μας βοηθάει να ξεπεράσουμε τις ανασφάλειες, μας κάνει λιγότερο φοβισμένους και αγχωμένους, επιτρέποντάς μας να είμαστε ανοικτοί σε άλλους, μας κάνει πιο γενναιόδωρους, λιγότερο δύσπιστους και εγείρει την ικανότητά της ενσυναίσθησης . Μας: βγάζει από το φαύλο τρόπο σκέψης , ενώνει με τη καρδιά τα συναισθήματα και την αναπνοή μας, αυξάνει την αυτοπεποίθηση, δημιουργεί καλύτερη επικοινωνία , βελτιώνει την ικανότητα μάθησης και παρέχει μια πιο αποτελεσματική πέψη. Επίσης ένας νιώθει ευεξία, συνοχή, να αγαπιέται και να είναι επιθυμητός.
Ο Adam Guastela, Aναπληρωτής Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Σύδνεϋ, διαπίστωσε ότι τα άτομα που είχαν αυξημένα επίπεδα ωκυτοκίνης ήταν πιο πιθανό να θυμηθούν και να αναγνωρίσουν χαρούμενα πρόσωπα. Προφανώς, η ωκυτοκίνη έχει μια ισχυρή επίδραση σχετικά με τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο και μπορεί να μας βοηθήσει να ασχοληθούμε με την κατάθλιψη και να παρατηρήσουμε θετικά πράγματα γύρω μας που συνήθως τα αγνοούμε.
Εβδομήντα τοις εκατό των πολιτειών της Αμερικής λένε ότι πρέπει να αγκαλιάζονται περισσότερο. Ως αποτέλεσμα, στις πολιτείες έχουν υπάρξει κέντρα θεραπείας με αγκαλιάσματα, όπου μπορούν να πληρώνουν για αγκαλιάσματα στο μεσημεριανό διάλειμμα τους με 60 δολάρια την ώρα.
Μπορούμε να αυξήσουμε την παραγωγή ωκυτοκίνης συνειδητά με το να: περνάμε περισσότερο χρόνο με ανθρώπους που αγαπάμε, δίνουμε στους συνάδελφους μας πιο συχνά ένα άγγιγμα στον ώμο, παίρνουμε ένα ζεστό μπάνιο ή μασάζ, αγκαλιάζουμε πιο συχνά ένα μωρό και να καθόμαστε ένα ηλιόλουστο απόγευμα με ένα δροσερό ποτήρι κρασί ροζέ στη βεράντα ή στην παραλία, αντί για ψώνια ή ώρες να καθόμαστε πίσω από τον υπολογιστή. Και αν έχουμε μια σύγκρουση με το σύντροφό μας; Πάλι ας αγκαλιασθούμε, το αγκάλιασμα είναι «σκέτος θησαυρός!!!»
Για να δείτε σύντομες απαντήσεις σε ψυχολογικά ερωτήματα πιέστε εδώ.
Copyright Tomyalo.com. All Rights Reserved.
This work may not be copied, reproduced, or used without written permission by the author.
Με επιφύλαξη παντός δικαιώματος, το έργο αυτό δεν μπορεί ν’ αντιγραφεί, αναπαραχθεί ή να χρησιμοποιηθεί χωρίς γραπτή άδεια από το συγγραφέα!
