Σύμφωνα με τους ψυχολόγους Annarita Adduci and Geraldina Poggi για να αντιμετωπισθούν οι γνωστικές ελλείψεις του παιδιού πρέπει να φτιαχτούν μερικά ψυχολογικά και γνωστικά προγράμματα από τους επαγγελματίες (ψυχολόγους , εργοδηγούς κλπ) για να αποκαταστήσουν αυτές τις ελλείψεις. Πρώτα όμως πρέπει να αξιολογηθούν αυτά τα προγράμματα. Μπορεί το παιδί να χρειάζεται θεραπεία ομιλίας , κοινωνική κατάρτιση δεξιοτήτων, γνωστική αποκατάσταση κλπ. Μερικά παιδιά ίσως να μπορέσουν να χρησιμοποιήσουν: νέους τρόπους εκμάθησης στο σχολείο, πρόσθετες επιλογές στο σχολείο, όπως εξειδικευμένη διδασκαλία στην ανάγνωση και τα μαθηματικά ή ειδικά εκπαιδευτικά προγράμματα . Για να γίνουν αυτά οι επαγγελματίες πρέπει παρατηρήσουν την συμπεριφορά του παιδιού. Κατά τη διάρκεια της παρατήρησης, είναι απαραίτητο να εστιάσουν την προσοχή σε σαφώς καθορισμένες πτυχές και συγκεκριμένα στοιχεία, έτσι ώστε να μην παραλείπονται σημαντικές πληροφορίες. Πρώτα είναι απαραίτητο να παρατηρηθούν οι σχεσιακές ικανότητες του παιδιού, να εκτιμηθεί εάν αναλαμβάνει μια συνεργατική και διαθέσιμη στάση ή εάν αντίθετες συμπεριφορές προκύπτουν.
Είναι επίσης σημαντικό να δοθεί προσοχή σε ειδικές πτυχές, όπως:
Στην ικανότητα του παιδιού να κατανοεί τις οδηγίες, το επίπεδο επαγρύπνησης και συγκέντρωσης (ειδικά αν στο παιδί αποσπάται εύκολα η προσοχή, αν το παιδί δείχνει υπερβολική ανησυχία, αν είναι σε θέση να ακολουθήσει τις ομιλίες που απευθύνονται, αν χρειάζεται διευκρινίσεις, αν είναι σε θέση να μάθει νέες εργασίες ή εάν χρειάζεται συχνές παύσεις).
Στο στυλ που ακολουθείται από το παιδί σε εργασίες επίλυσης προβλημάτων (αν χρειάζεται βοήθεια, έναν οδηγό ή αν είναι ανεξάρτητη η απόφαση του).
Το ποσοστό επεξεργασίας που κάνει το παιδί (εάν είναι επαρκές, γρήγορο ή αργό).
Στην ποιότητα της απόδοσης του παιδιού (εάν είναι ακριβής, μέσος όρος, ανεπαρκής, παράξενη, στοιχειώδης, εάν εμφανίζεται άκαμπτη, εάν βελτιώνεται με την άσκηση, εάν είναι καλή ή μεταβλητή).
Στην ικανότητα προγραμματισμού (εάν είναι επαρκής, περιορισμένη στο χρόνο, εξαρτώμενη από την εργασία, ανακριβής, απών).
Στον τρόπος αντίδρασης από το παιδί στις προτάσεις του εξεταστή (εάν υπάρχουν αντιδράσεις και αν είναι κατάλληλες για το πλαίσιο.
Στο βαθμό συνειδητοποίησης του παιδιού των λαθών του.
Στην αντίδραση που δείχνει το παιδί στα γεγονότα (εάν είναι κατάλληλη, εάν υπάρχει μια τάση να τα υποτιμάει ή εάν είναι υπερβολική.)
Στο βαθμό ανεξαρτησίας του παιδιού.
Στην συνειδητοποίηση των ανεπαρκειών του (αν είναι σκόπιμη, ή αν υπάρχει μια τάση να τις υποτιμάει ή να τις τονίζει).
Στην συναισθηματική συμπεριφορά (παρατηρήστε εάν το παιδί έχει «όρεξη» να κάνει κάτι, εάν αναλαμβάνει έναν ρόλο σύμφωνα με τους κανόνες και είναι κατάλληλο στην κατάσταση, εάν εμφανίζεται καταθλιπτικό, αγχωτικό, ανήσυχο, φοβισμένο ή εάν αρνείται να συνεργαστεί ή να αντιτάσσεται στα αιτήματα).
Στην εκφραστικότητα (αν φαίνεται αυθόρμητο, μεταβλητό, συγκρατημένο, αν φαίνεται ελλιπή, ή εάν αποδεικνύεται ότι είναι οξύθυμο).
Στη διάθεση (αν φαίνεται ευχάριστο, κανονικό, εξαντλημένο, γκρινιάρικο, μεταβλητό).
Στην αντίληψη του εαυτού του (αν το παιδί φαίνεται να έχει αυτοπεποίθηση ή να αποθαρρύνεται, να είναι κατηγορηματικό ή αν επιδιώκει συνεχείς αιτιολογήσεις για τις συμπεριφορές του).
Στην αντίδραση του παιδιού στις δυσκολίες αν: (επιμένει, αν έχει την τάση να εγκαταλείπει κάποιες προσπάθειες, να αναγνωρίζει τις δυσκολίες ή να προσποιείται ότι πετυχαίνει).
Στις επικοινωνιακές ικανότητες (παρουσία αυθόρμητων ομιλιών, άπταιστων, επαρκών μονοσύλλαβων ή χωρίς σχόλια).
Ως εκ τούτου, είναι σημαντικό να κατανοήσουμε πώς λειτουργεί το παιδί, να κατανοήσουμε τους τομείς της δύναμης και της αδυναμίας και να έχουμε ένα πιο ρεαλιστικό και αντικειμενικό μέτρο. Για τον σκοπό αυτό, είναι απαραίτητο οι παρατηρήσεις να εξετάσουν επίσης πολλές άλλες πτυχές που σχετίζονται με τη συναισθηματική και σχεσιακή σφαίρα.
Είναι σημαντικό να τηρούνται οι λεπτομέρειες του διαχωρισμού των γονικών στοιχείων και των προσπαθειών για την πρόβλεψη της επανένωσης με το τελευταίο, διότι η δυσκολία του διαχωρισμού μπορεί να επηρεάσει έντονα την απόδοση του παιδιού.
Για το λόγο αυτό είναι ο ψυχολόγος θα πρέπει να είναι σε θέση να διαχειριστεί επαρκώς το διαχωρισμό του παιδιού από τα γονικά στοιχεία, να ξέρει πώς να επικοινωνεί και να αλληλεπιδρά επαρκώς μαζί του και τελικά να ξέρει πώς να διαχειρίζεται τους χρόνους και τους τρόπους συμπεριφοράς (επίσης κούραση, υποκίνηση, έλλειψη συνεργασίας, αντίθεση, επιθετικότητα).
Είναι επίσης σημαντικό να εξεταστούν οι παράγοντες που μπορούν να επηρεάσουν τις βασικές ικανότητες, όπως την προσοχή και τη μνήμη καθώς και οι προϋποθέσεις για την απόδοση που προέρχονται από την καταπόνηση και την κόπωση.
Επίσης πρέπει να ληφθεί υπόψη ο ρόλος των τυχόν συναισθηματικών προβλημάτων που προκύπτουν κατά τη διάρκεια των διαδικασιών της εκπαιδευτικής παρέμβασης και την αποκατάσταση ή την εκμάθηση νέων δεξιοτήτων. Είναι απαραίτητο τελικά να ληφθεί επίσης υπόψη το κοινωνικό/ πολιτιστικό/ πλαίσιο του ανήκειν και οι στρατηγικές που ο ασθενής έχει βρει και χρησιμοποιεί για να αντισταθμίσει τις δυσκολίες τους.
Οι παρατηρήσεις της συμπεριφοράς των παιδιών από ειδικούς μπορούν να τους βοηθήσουν να προγραμματίσουν συγκεκριμένα προγράμματα που θα μπορέσουν να βοηθήσουν τα παιδιά να επαναταχθούν στην σχολική ζωή. Χρειάζεται αρκετή προσοχή και επιμονή για να εντοπίσουν τους παράγοντες που θα μπορέσουν να συντελέσουν σε ένα αποδοτικό πρόγραμμα για την επανένταξη των παιδιών στο σχολείο. Αυτή η συνδρομή των επιστημόνων μπορεί να κάνει μια τεράστια διαφορά στη βελτίωση των γνωστικών προβλημάτων των παιδιών.
Για να δείτε σύντομες απαντήσεις σε ψυχολογικά ερωτήματα πιέστε εδώ.
Copyright Tomyalo.com. All Rights Reserved.
This work may not be copied, reproduced, or used without written permission by the author.
Με επιφύλαξη παντός δικαιώματος, το έργο αυτό δεν μπορεί ν’ αντιγραφεί, αναπαραχθεί ή να χρησιμοποιηθεί χωρίς γραπτή άδεια από το συγγραφέα!
