Όλοι οι άνθρωποι που αντιδρούν στο άκουσμα ότι έχουν καρκίνο περνούν γενικά από τα ίδια στάδια που περιγράψαμε σε προηγούμενο άρθρο,αλλά ο κάθε ασθενής έχει την δικιά του «πινελιά» σε αυτά τα στάδια. Υπάρχουν άνθρωποι που ανησυχούν τρομερά για την ασθένειά τους, κατηγορώντας τους εαυτούς τους, τους συγγενείς, τους γιατρούς και ολόκληρο τον κόσμο. Και υπάρχουν εκείνοι που εύκολα πάνε σε επαφή με το γιατρό, να λάβουν τη θεραπεία ως αναγκαιότητα και επιδιώκουν την ανάρρωση. Κατά συνέπεια, για τους πρώτους η ανάρρωση είναι πιο δύσκολη, για τους δεύτερους είναι ευκολότερη. Ναι, πολλά εξαρτώνται από την ψυχολογική διάθεση, όταν ξέρετε τι είδους ασθενής είναι το αγαπημένο σας πρόσωπο, και πώς προσαρμόζει τη συμπεριφορά του.
Συναισθηματικά ανοικτοί άνθρωποι .
Οι ασθενείς που μπορούν να συντονισθούν είναι συναισθηματικά ανοικτοί άνθρωποι που είναι σχετικά εύκολο να προσαρμοστούν σε μια αγχωτική κατάσταση. Αναλαμβάνουν μια θεραπεία για την ασθένεια του καρκίνου για να νικήσουν. Με αυτούς τους ασθενείς, οι γιατροί μπορούν να είναι όσο το δυνατόν πιο ειλικρινείς, συχνά μεταξύ των γιατρών και των ασθενών μπορεί να υπάρξει ένας συντονισμός και να καθιερωθούν σχέσεις εμπιστοσύνης, οι οποίες μπορούν να επιταχύνουν σημαντικά την ανάρρωση.
Ασθενείς με κυκλοθυμικό χαρακτήρα.
Αυτοί είναι άνθρωποι που μπορούν εύκολα να αλλάξουν τη διάθεσή τους. Σήμερα είναι αισιόδοξοι και αύριο είναι κοντά στην κατάθλιψη. Οι ογκολόγοι φοβούνται να κάνουν αισιόδοξες προβλέψεις, αλλά κατά την επικοινωνία με αυτούς τους ασθενείς είναι καλύτερα να μιλούν για καλά πράγματα. Οι συγγενείς επίσης ενθαρρύνονται να ενθαρρύνουν τους ασθενείς προσπαθώντας να εξισώσουν το συναισθηματικό υπόβαθρό τους.
Ασθενείς σχιζοφρενικού τύπου.
Αυτοί δείχνουν μια τάση για την πνευματική αξιολόγηση της ασθένειας είναι πιο επιρρεπείς στην άρνηση της ασθένειάς τους. Μπορεί να συμπεριφερθούν περιορισμένα σε μια τάση αυτισμού. Αυτοί οι άνθρωποι μπορούν και πρέπει να μάθουν περισσότερα για την ασθένεια, να διαβάσουν και να αναλύσουν την κατάσταση.
Ασθενείς του ευερέθιστου τύπου.
Οι ασθενείς του ευερέθιστου τύπου δεν μπορούν να ελέγξουν την κατάσταση , έρχονται συχνά σε σύγκρουση με το γιατρό, το προσωπικό του νοσοκομείου και με τους συγγενείς. Σε επικοινωνία μαζί τους είναι απαραίτητο να δείξετε τη μέγιστη υπομονή, να μην έρχεστε σε αντίθεση και να δίνετε πληροφορίες σχετικά με την ασθένεια.
Ασθενείς με υστερικά γνωρίσματα.
Οι ασθενείς με υστερικά γνωρίσματα είναι άνθρωποι που φιλοδοξούν να είναι στο προσκήνιο. Ακόμη και στις εκδηλώσεις της ασθένειας, μπορούν να βρουν την επιβεβαίωση της δικής τους αποκλειστικότητας. Για παράδειγμα ο ασθενής μπορεί να πει «κανείς δεν πληγώθηκε, αλλά είμαι χάλια!», ωστόσο αυτή η δυνατότητα μπορεί να χρησιμοποιηθεί προς όφελος της θεραπείας. Για παράδειγμα, μπορεί κανείς να θαυμάσει για άλλη μια φορά την υπομονή και το θάρρος ενός ατόμου που πάσχει από πόνο και εκπληρώνει τις διαδικασίες και είναι πραγματικά σωματικά ευκολότερο γι ‘ αυτόν να τις πράξει.
Αγχώδεις-υποχονδριακοί.
Οι αγχώδεις-υποχονδριακοί είναι επιρρεπείς σε εξάντληση, κατάθλιψη, απολύτως δεν μπορούν να ανεχτούν την επιθετικότητα από τους άλλους. Αυτό το είδος των ασθενών θα πρέπει να αντιμετωπίζεται όσο το δυνατόν πιο προσεκτικά. Θα πρέπει να αποσπώνται όσο το δυνατόν περισσότερο από τις βαριές σκέψεις, οργανώνοντας συναρπαστική αναψυχή, προσιτή σε αυτούς δημιουργικότητα, ανάγνωση και περπάτημα.
Ο ασθενής μετά την ίαση του καρκίνου αντιμετωπίζει τα εξής προβλήματα:
1. «Σύνδρομο του Δαμοκλή». Μια αίσθηση αβεβαιότητας για την υγεία του και φόβους υποτροπής.
2. «Σύνδρομο Λαζάρου». Πήρε το όνομά του από το πρόσωπο που ο Χριστός ανάστησε από τους νεκρούς. Σε ένα άτομο που ήταν επικίνδυνα άρρωστο, δεν είναι εύκολο να επιστρέψει στον κόσμο των υγιών ανθρώπων. Πώς θα του φέρονται; Θα είναι σε θέση να εργάζεται στο ίδιο επίπεδο; Αυτές και άλλες ερωτήσεις μπορεί να είναι στο μυαλό του ασθενή κατά τη διάρκεια και μετά την ανάρρωση.
3. «Σύνδρομο υπολειμματικής καταπόνησης». Άγχος, το οποίο ήταν κατά τη διάρκεια της ασθένειας και διατηρήθηκε μετά την εξάλειψή της.
Οι συνέπειες αυτές είναι κοινές για τους περισσότερους ασθενείς που έχουν περάσει από την ασθένεια. Και οι συγγενείς θα πρέπει να κατανοήσουν ότι η ψυχολογική “πληγή ” θα εξακολουθεί να ενοχλεί κάποιον για λίγο.
Οι συγγενείς αν έχουν ενημερωθεί με αυτά τα ψυχολογικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι ασθενείς και τους τύπους των ασθενών θα μπορούν να βοηθήσουν όχι μόνο τον ασθενή, αλλά και τους εαυτούς τους, θα μπορούν να διορθώσουν την συμπεριφορά τους, να εξηγήσουν στον ασθενή τους, τις αντικειμενικές δυσκολίες για να μπορεί να αντιμετωπίσει τα προβλήματα καλύτερα
Για να δείτε σύντομες απαντήσεις σε ψυχολογικά ερωτήματα πιέστε εδώ.
Copyright Tomyalo.com. All Rights Reserved.
This work may not be copied, reproduced, or used without written permission by the author.
Με επιφύλαξη παντός δικαιώματος, το έργο αυτό δεν μπορεί ν’ αντιγραφεί, αναπαραχθεί ή να χρησιμοποιηθεί χωρίς γραπτή άδεια από το συγγραφέα!
