Όλοι οι άνθρωποι είναι διαφορετικοί, αλλά όλοι έχουμε περίπου τις ίδιες αντιδράσεις στο στρες. Σε διαφορετικούς ανθρώπους, τα στάδια αντίδρασης μπορούν να εκδηλωθούν με ποικίλους βαθμούς έντασης, αλλά μέσα από τις εμπειρίες που περιγράφονται παρακάτω, σχεδόν όλοι οι ασθενείς με τη διάγνωση του καρκίνου περνούν από αυτά τα στάδια.
Το στάδιο του σοκ.
Το στάδιο του σοκ είναι συνήθως σύντομο, αλλά θυελλώδες. Μετά τη διάγνωση, όλη η ζωή εμφανίζεται σε ένα εντελώς διαφορετικό φως. Ένα άτομο μπορεί να κλάψει, να κατηγορήσει τον εαυτό του για την ανάπτυξη της νόσου, μπορεί να επιθυμεί ακόμη και το θάνατο προκειμένου να αποφευχθεί η ταλαιπωρία. Αυτό είναι ένα ισχυρό ξέσπασμα των συναισθημάτων μέσα στο οποίο ένα άτομο είναι ανίκανο να αντιληφθεί την κρισιμότητα της πραγματικότητας. Σε αυτό το στάδιο, η προτροπή στο μυαλό του κατά κανόνα είναι άχρηστη. Ακόμη και με θετικές προβλέψεις στη θεραπεία, το στάδιο σοκ δεν προσφέρεται για αντίληψη της πραγματικότητας. Πρέπει να περιμένουμε μέχρι να υποχωρήσει το συναίσθημα.
Το στάδιο της άρνησης.
Σε αυτό το στάδιο περιλαμβάνεται ψυχολογική άμυνα, μέσα στην οποία ένα άτομο αρνείται την ασθένεια. Διαβεβαιώνει τον εαυτό του και την οικογένειά του ότι όλα θα περάσουν. Όλα διορθώνονται. Σ’ αυτό το στάδιο είναι δυνατό και απαραίτητο να υποστηριχθεί ο ασθενής, αλλά ακριβώς μέχρι τη στιγμή που το στάδιο της άρνησης θα εξαπλωθεί στην απόφαση για τη θεραπεία. Σε αυτό το στάδιο, πολλοί ασθενείς μπορούν να αρνηθούν επίσημη ιατρική περίθαλψη προτιμώντας κομπογιαννίτικες συνταγές και άλλες μαγικές διαδικασίες. Για παράδειγμα μπορούν να πουν “η ασθένεια δεν είναι τόσο ισχυρή όπως λένε οι γιατροί, μπορεί να θεραπευτεί ευκολότερα! κλπ ” σε αυτή την περίπτωση πρέπει να επιμείνουμε στη θεραπεία που προβλέπεται από τους γιατρούς. Οι κομπογιαννίτικοι μέθοδοι κατά του καρκίνου δεν βοηθούν και δεν υπάρχει χρόνος για να τις ελέγξουμε στην πράξη.
Η επιθετικότητα.
Η επιθετικότητα είναι το στάδιο της αντίδρασης που έρχεται μετά την άρνηση. Αυτή είναι επίσης ένας προστατευτικός μηχανισμός, η επιθετικότητα που απευθύνονται σε άλλους προστατεύει ένα πρόσωπο από τον να κατηγορήσει τον εαυτό του για απροσεξία στην υγεία του. Ένα άτομο μπορεί να αρνηθεί να συνεργαστεί με έναν γιατρό, κατηγορώντας το ιατρικό προσωπικό και τους συγγενείς για παραμέληση και μη κατανόηση των προβλημάτων του. Μπορεί να κατηγορήσει ακόμη και τους άλλους για την εμφάνιση της ασθένειας: ότι αυτοί τον καταράστηκαν ή τον μόλυναν ή ότι του έδιναν σάπια τροφή κλπ. Για τους συγγενείς αυτή είναι μια δύσκολη περίοδος, αλλά αυτό θα πρέπει να το ξεπεράσουν, αν είναι δυνατόν, με το να μην συγκρούονται με αυτά τα άτομα και να αποφεύγουν να μεγαλοποιούν τα πράγματα . Θα πρέπει να θυμούνται ότι σε αυτό το στάδιο η αντίδραση με αυτοκτονία είναι δυνατή. Για να αποφευχθούν οι συγκρούσεις δεν πρέπει να έρχονται σε αντίθεση με τον καρκινοπαθή και να μην προσπαθούν να τον μεταπείσουν (ακόμη και αν αυταπάτες του είναι προφανείς). Η καλύτερη τακτική σε αυτή την περίπτωση είναι απόσπαση της προσοχής.
Σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, οι ασθενείς που διαγιγνώσκονται με καρκίνο θέλουν να πάρουν τις μέγιστες πληροφορίες για την ασθένεια και να συζητήσουν την κατάσταση. Ωστόσο, οι ασθενείς δεν έχουν πάντα το χρόνο και την ενέργεια να συμμετάσχουν πλήρως στο διάλογο. Το έργο των συγγενών είναι να συμφωνήσουν με το γιατρό για μια προσωπική συνάντηση αν είναι απαραίτητο και αρκετές φορές να πάνε στο νοσοκομείο και να συζητήσουν τα πάντα λεπτομερώς.
Η κατάθλιψη.
Η κατάθλιψη είναι μια λογική συνέπεια όλων των δοκιμασιών που προηγήθηκαν. Ένα άτομο πέφτει στην απάθεια, δεν ενδιαφέρεται να θεραπευτεί, ή ακόμη να επικοινωνήσει με τους συγγενείς. Μερικοί ασθενείς χαρακτηρίζονται από απατηλές εμπειρίες όπως προφητικά όνειρα, επαφές με τον άλλο κόσμο. Σε αυτή την περίοδο, οι απόπειρες αυτοκτονίας είναι επίσης δυνατές. Και οι συγγενείς θα πρέπει επίσης να αντιμετωπίζουν αυτά τα άτομα με σεβασμό. Δεν πρέπει να επιμένουν σταθερά στο διάλογο, κατηγορώντας τα για ανεπαρκή προσοχή στη θεραπεία. Για παράδειγμα δεν πρέπει να πούμε «είμαστε δίπλα σας για να γίνετε καλά, αλλά δεν λέτε ούτε μια λέξη!». Ο ήπιος τόνος είναι απαραίτητος σε συνδυασμό με την επιμονή, μην αφήνετε τον ασθενή μόνο για μεγάλο χρονικό διάστημα. Παρά την προφανή αδιαφορία, χρειάζεται έναν συνομιλητή ή τουλάχιστον υποστήριξη που δεν την έχει συνειδητοποιήσει. Μπορείτε να παρακολουθήσετε ταινίες, φωτογραφίες, να ακούσετε μουσική μαζί, απλά να μείνετε στο ίδιο δωμάτιο, να κάνετε τις δικές του δουλειές και να περιμένετε για την επαφή αν μπορεί να είναι δυνατή. Αν θέλετε περισσότερες πληροφορίες για την κατάθλιψη πηγαίνετε εδώ
Η αποδοχή της αλήθειας.
Η αποδοχή της αλήθειας είναι ένα καταπληκτικό στάδιο της αντίδρασης που μπορεί να αλλάξει ολόκληρη τη μελλοντική ζωή ενός προσώπου. Οι ογκολόγοι που παρατηρούν τους ανθρώπους στο στάδιο της αποδοχής της αλήθειας, μιλούν για την εκπληκτική πνευματική τους ανάπτυξη. Πώς μπορούμε να το περιγράψουμε; Το πρόσωπο που συμβιβάζεται με το πεπρωμένο και από αυτή τη στιγμή δεν καθοδηγείται από τις προοπτικές, αλλά από τη ζωή εδώ και τώρα. Ακόμη και ο χρόνος στο μυαλό ενός τέτοιου προσώπου επιβραδύνεται, κάθε λεπτό γίνεται σημαντικό, κορεσμένο. Πολλοί ασθενείς λένε ότι έχουν ζήσει όλη τους τη ζωή με το φόβο του θανάτου και τώρα, όταν είναι στο κατώφλι δεν πρέπει να φοβούνται. Υπάρχει μια αίσθηση ελευθερίας και ο θάνατος αρχίζει να γίνεται αντιληπτός ως μια φυσική διαδικασία, ως μέρος μιας ζωής που σχεδιάζεται από τη φύση. Σ’ αυτή την περίπτωση, το έργο των συγγενών είναι να στηρίξουν τα θετικά συναισθήματα του αγαπημένου τους προσώπου, για να το βοηθήσουν ν’ αναπτυχθεί. Για να γίνει αυτό, είναι απαραίτητο να εμπλουτίσουν τον κόσμο του ασθενούς με τη μουσική όσο το δυνατόν περισσότερο, αν είναι δυνατόν με ένα ταξίδι στη φύση, με καλές ταινίες, με την επικοινωνία, με την οικογένεια και τους φίλους. Είναι επιθυμητό όσο το δυνατόν συχνότερα να ευχαριστήσουμε τα αγαπημένα μας πρόσωπα γενικά, αλλά τώρα είναι ο χρόνος να ασκηθεί η μέγιστη προσπάθεια.
Για να δείτε σύντομες απαντήσεις σε ψυχολογικά ερωτήματα πιέστε εδώ.
Copyright Tomyalo.com. All Rights Reserved.
This work may not be copied, reproduced, or used without written permission by the author.
Με επιφύλαξη παντός δικαιώματος, το έργο αυτό δεν μπορεί ν’ αντιγραφεί, αναπαραχθεί ή να χρησιμοποιηθεί χωρίς γραπτή άδεια από το συγγραφέα!
