Η ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΦΑΝΑΤΙΣΜΟΥ

Για να δείτε τον κατάλογο με όλα τα άρθρα ψυχολογίας πιέστε εδώ.

Για να δείτε σύντομες απαντήσεις σε ψυχολογικά ερωτήματα πιέστε εδώ.

CONTENTS

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΦΑΝΑΤΙΣΜΟΣ!

Τι είναι φανατισμός; Είναι όταν ένα άτομο ακολουθεί οποιαδήποτε ιδέα επίμονα, ασυνείδητα απερίσκεπτα, παθιασμένα με λατρεία και χωρίς εναλλακτική λύση. Το φανατισμένο άτομο συνήθως εξιδανικεύει κάτι ή (κάποιον) , δηλώνοντάς του τυφλή πίστη ή υποταγή.
Στους περισσοτέρους από μας το μυαλό μας έχει τη δυνατότητα να κατανοήσει μερικά πράγματα ή ιδέες, να κάνει λάθος και να αμφιβάλει όταν δέχεται κάποιες πληροφορίες αν αυτές οι πληροφορίες είναι σωστές . Στην προσπάθειά μας να καταλάβουμε αν αυτά τα πράγματα ή ιδέες που μας παρουσιάζουν κάποιοι αν είναι αλήθεια ,αμφιβάλλουμε και ψάχνουμε να βρούμε περισσότερες πληροφορίες για να επιβεβαιώσουμε αν όντως είναι αλήθεια. Αν οι πληροφορίες που βρίσκουμε συμφωνούν με αυτά που μας έχουν πει συμφωνούμε ότι αυτά που μας έχουν πει είναι αλήθεια αλλιώς τα απορρίπτουμε. Δηλαδή η αμφιβολία είναι το βασικό εργαλείο της αναζήτησης προς την αλήθεια.
Το φανατισμένο άτομο δεν αναζητεί την αλήθεια. Ακολουθεί κάποιες ιδέες που έχουν εισχωρήσει στο μυαλό του βρίσκοντας τις συναρπαστικές. Στο φανατικό άτομο κυριαρχεί μια σκέψη. Μπορεί οι συνθήκες ζωής να το αναγκάσουν ένα δευτερόλεπτο να μην σκέφτεται την κυρίαρχη σκέψη σχετικά με τις τρέχουσες ανάγκες της ημέρας, αλλά το κάνει αυτόματα σε λίγα λεπτά, χωρίς να χάσει την επαφή με τη φανατική ιδέα. Ο εσωτερικός κόσμος του φανατικού είναι βαμμένος σε μαύρο και άσπρο πλαίσιο. Εάν ο εχθρός δεν υποχωρήσει ο φανατικός πρέπει να τον καταστρέψει. “Αυτός που δεν είναι μαζί μας είναι εναντίον μας.” Ο φανατισμός χρειάζεται έναν εχθρό, όπως ένας τοξικομανής μια δόση. Όπως έγραψε ο Μπερντιάεφ *(1), «ο φανατισμός πάντα χωρίζει τον κόσμο σε δύο εχθρικά στρατόπεδα. Έχει μια στρατιωτική διαίρεση. O φανατισμός δεν επιτρέπει την συνύπαρξη διαφορετικών ιδεών και απόψεων του κόσμου. Υπάρχει μόνο ο εχθρός. Αυτό είναι μια τρομερή απλούστευση που διευκολύνει τον αγώνα. Όπως ένα ζηλιάρης, παντού βλέπει μόνο ένα πράγμα: μια προδοσία, είναι καχύποπτος και υποχονδριακός, ανακαλύπτει παντού συνωμοσίες εναντίον των αγαπημένων του ιδεών.»
Στο φανατισμό λατρεύεται το μίσος και ο θάνατος. Συχνά βλέπουμε από φανατικούς να μην έχουν καμία αμφιβολία για αυτό που πιστεύουν αν και υπάρχουν αμέτρητες αποδείξεις για το αντίθετο. Για αυτούς μετράει μόνο η επίτευξη του στόχου τους ακόμη και αν καταστραφούν αθώοι άνθρωποι. Οι πολιτικοί και θρησκευτικοί φανατικοί αγνοούν τις ζωές των ανθρώπων γύρω τους.
Σύμφωνα με τον Erich Fromm (*2), όταν αναλύουμε την ψυχική πραγματικότητα των ατόμων αυτών, τότε βλέπουμε ότι είναι καταστροφείς. Όχι μόνο μισούν τους εχθρούς τους, μισούν την ίδια τη ζωή. Σύμφωνα με τους ψυχολόγους του εσωτερικού εαυτού, οι λειτουργίες του φανατισμού προσπαθούν να: προστατεύσουν το εσωτερικό παιδί που έχουμε όλοι μέσα μας από τον ψυχικό πόνο, εφοδιάσουν το άτομο με μια αίσθηση ότι ανήκει (σε μια ομάδα ομοϊδεατών ανθρώπων) ,αντισταθμίσουν το αίσθημα της αποξένωσης και μοναξιάς, προμηθεύσουν μια δικαιολογημένη ηθικά υπεροχή, βοηθήσουν το άτομο να ξεπεράσει την έντονη ενοχή και ντροπή, προμηθεύσουν ένα σκοπό της ζωής σε ένα χαοτικό κόσμο.
Μερικοί φανατικοί είναι επικεντρωμένοι στον εαυτό τους και είναι μοναχικοί ή νορμάλ «κοινωνικοί». Άλλοι αισθάνονται υποχρεωμένοι να αντιμετωπίσουν τα άτομα με διαφορετικές πεποιθήσεις επιθετικά και να τους καταγγείλουν ότι «είναι λάθος» ή «κακοί», ή να τους μετατρέψουν στην σωστή πίστη. Η χριστιανική σταυροφορία, ο αμερικανικός εμφύλιος πόλεμο, το τρέχον κίνημα της τρομοκρατίας και άλλες αιματηρές εθνικές και παγκόσμιες συγκρούσεις το κάθε από αυτά είχε και έχει διάσημους και άγνωστους ανθρώπους που είχαν και έχουν επηρεασθεί από φανατικούς. Αυτό που μοιράζονται όλοι οι φανατικοί είναι η επίμονη άρνηση να εξετάσουν καν, πόσο μάλλον να δεχτούν ή να αγκαλιάσουν, οποιαδήποτε πληροφορία που απειλεί να αμφισβητήσει τις δικές τους κοσμοθεωρίες.
Οι ιδεολογίες που χρησιμοποιούν οι φανατικοί είναι η δικαιολογία για τον υποκείμενο φανατισμό τους. Ο υποτιθέμενος φανατικός ζήλο τους για την ορατή αιτία είναι η αόρατη ασπίδα που έχουν επιλέξει ενάντια στο επώδυνο υπαρξιακό άγχος, άγχος που προκαλείται από την αμφιβολία, αβεβαιότητα, και αλλαγή και είναι συνυφασμένο με την ανθρώπινη ύπαρξη. Σκέφτονται απόλυτα επειδή τέτοια σκέψη προσφέρει ψυχολογική ασφάλεια κατά του ψυχολογικού πόνου που αντιμετωπίζουν. Πρέπει να πιστεύουν ότι το κομμάτι τους από την πίτα αντιπροσωπεύει ολόκληρη την πίτα αλλιώς το υπαρξιακό άγχος που έχουν δουλέψει τόσο σκληρά να σιωπήσουν θα έλθει πίσω σαν ένα παλιρροϊκό κύμα που απειλεί να τους πνίξει όπου στέκονται.
Οι φανατικοί είναι αρχάριοι που μεταμφιέζονται ως έμπειροι δεξιοτέχνες, είναι στην αρχή του ταξιδιού, αλλά λανθασμένα πιστεύουν ότι αυτοί ήδη έχω φτάσει στο τέλος. Και όπως είπαμε δεν ενδιαφέρονται για να μάθουν την αλήθεια, ο φανατισμός τους δεν σχετίζεται πραγματικά με την εκπροσώπησή ή διάδοση της ιδεολογίας που εκπροσωπούν αλλά τους βοηθάει να κρατήσουν το επώδυνο υπαρξιακό άγχος σε κάποια απόσταση.
Η κύρια δύναμη των φανατικών είναι η αδάμαστη θέλησή τους, που τους βοηθά να μη διστάσουν να πραγματοποιήσουν ό τι κρίνουν να τους ταιριάζει. Είναι κουφοί στη φωνή της πειθούς , όλοι τους παθιασμένοι, ακλόνητα αφοσιωμένοι στην πίστη, η αντίσταση και η δίωξη μόνο τους σκληραίνει . Η σιδερένια θέληση που έχουν, έχει κάνει τους φανατικούς επικίνδυνους για την κοινωνία. Οι ψυχίατροι έχουν ασχοληθεί κυρίως με τους ηγέτες των θρησκευτικών κινημάτων και αιρέσεων. Υπό την ηγεσία τους συχνά διαπράττονται τερατώδεις πράξεις και εγκλήματα όπως: ακρωτηριασμοί, βασανιστήρια, και δολοφονίες. Η ζωή του φανατικού ορίζεται από την εσωτερική του ύπαρξη: ένας άνθρωπος του αγώνα, συνήθως συγκρούεται με την πραγματικότητα. Η έλλειψη ευελιξίας και προσαρμοστικότητας εύκολα τον οδηγεί σε σύγκρουση με τον νόμο και τη δημόσια τάξη, έτσι ένα από τα στάδια της καριέρας του είναι ότι συχνά μένει στη φυλακή ή σε ένα ψυχιατρικό νοσοκομείο. Προσεκτική μελέτη των φανατισμένων ατόμων δείχνει ότι εύκολα επηρεάζονται και εύκολα πέφτουν σε αναντίρρητη υπακοή σε άτομα με ισχυρή βούληση. Αυτά τα πρόσωπα δείχνουν ότι παλεύουν συχνά για ένα αγώνα αλλά έχουν συχνά μικρή ιδέα αυτού του αγώνα και της εκπλήρωσής του. Υπερτιμημένες ιδέες μετατρέπονται εξ ολοκλήρου σε εκστατική εμπειρία πίστης στον αρχηγό και αυτοθυσίας, πράγματα εντελώς ακατανόητα για τους μη φανατικούς.
Ο φανατισμός πάντα συμπεριλαμβάνει μια έλλειψη ισορροπίας στη ζωή και στις σκέψεις του ατόμου. Σε αυτή την περίπτωση, ο φανατισμός φαίνεται σαν τον εθισμό. Ο εθισμός είναι ένα απειλητικό πρόβλημα της ζωής που γεννά ανυπόφορη δυστυχία στην κοινωνία μας. Σύμφωνα με τον Bruce Alexander(*3), ο εξαρτημένος είναι πιθανό να είναι ένα πρόσωπο που κλυδωνίζεται από τις αξίες της κοινότητάς του και ως αποτέλεσμα είναι απελπισμένος για αυτοπροσδιορισμό. Έτσι, όπως και ο φανατικός, ο εξαρτημένος χάνει την ισορροπία του και επικεντρώνεται σε μία μόνο επιθυμία. Και αυτή η επιθυμία μπορεί να γίνει όπως ο καρκίνος , να επεκταθεί και να καταστρέψει τη ζωή ενός ατόμου.
Ένα πρόσωπο που έχει αφοσιωθεί σε ένα ευρύ φάσμα προσωπικών αξιών είναι σε καλύτερη θέση να αντισταθεί στον εθισμό ή στον φανατισμό. Στην ανελέητη επιδίωξη της οικονομικής ανάπτυξης και του κέρδους, η σύγχρονη κοινωνία διαβρώνει τις δεσμεύσεις των ανθρώπων στις οικογένειές τους, τις παραδόσεις τους ,των κοινοτήτων τους και τα ιδανικά τους. Και έτσι, η κοινωνία μας αφήνει τους ανθρώπους πιο ευάλωτους στον εθισμό και τον φανατισμό.

ΤΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΤΟΥ ΑΛΗΘΙΝΟΥ ΠΙΣΤΟΥ

Ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του φανατικού είναι το σύνδρομο του αληθινού πιστού (true believer). Αυτό είναι μια έκφραση που επινοήθηκε από τον M. Lamar Keene* για να περιγράψει μια φαινομενική γνωστική διαταραχή που χαρακτηρίζεται από την πίστη ενός ατόμου στην πραγματικότητα των μεταφυσικών ή υπερφυσικών γεγονότων ακόμη και μετά από την παρουσίαση συντριπτικών στοιχείων που αποδεικνύουν ότι το γεγονός έχει γίνει με δόλο. Σε πολλούς ανθρώπους, η βούληση να πιστέψουν τους κάνει μερικές φορές να χάσουν την ικανότητα να κριτικάρουν κάτι και να ψάξουν για αποδεικτικά στοιχεία που είναι υπέρ ή κατά μιας πεποίθησης.
Είδη αληθινοί πιστών .
Σε κάθε περίπτωση, υπάρχουν τουλάχιστον τρία είδη αληθινών πιστών, αν και συνδέονται σαφώς. Ένα είναι το είδος που είπε ο Lamar Keene *4, δηλαδή, ο τύπος του ατόμου που πιστεύει σε μεταφυσικά ή υπερφυσικά πράγματα σε αντίθεση με τα αποδεικτικά στοιχεία. Η πίστη αυτού του ατόμου είναι ακλόνητη ακόμα και απέναντι σε συντριπτικά στοιχεία εναντίον του, όπως κάποιος να πιστεύει ότι μπορεί να επικοινωνήσει με τους νεκρούς.)
Ο δεύτερος τύπος αληθινού πιστού είναι ο οπαδός της λατρείας (που στα αγγλικά λέγεται cult και σημαίνει θρησκεία ή αίρεση η οποία έχει δημιουργήσει φανατικούς οπαδούς ). Σε αυτό τον τύπο η πίστη του αληθινού πιστού, για παράδειγμα σε κάποιον γκουρού μπορεί να είναι ακλόνητη. Η σκέψη του είναι τόση παράλογη που είναι άσκοπο να προσκομίσει κάποιος αποδεικτικά στοιχεία για να προσπαθήσει να πείσει αυτό το άτομο ότι οι τρόποι του είναι λάθος . Η πίστη του δε βασίζεται σε αποδεικτικά στοιχεία, αλλά στην αφοσίωση σε ένα άτομο. Αυτή η αφοσίωση μπορεί να είναι τόσο μεγάλη που ακόμα και η πιο ποταπή συμπεριφορά κάποιου γκουρού μπορεί να εκλογικευτεί. Υπάρχουν πολλά παραδείγματα των ανθρώπων που είναι τόσο αφοσιωμένοι σε κάποιους που θα εξορθολογήσουν ή θα αγνοήσουν κάποια ακραία ψυχική και σωματική κακοποίηση από τους αρχηγούς τους (ή σύζυγο ή φίλο). Έρευνες που έγιναν από τους ψυχολόγους Barry Singer και τον Victor Benassi στο Πανεπιστήμιο της Πολιτείας της Καλιφόρνιας Long Beach δείχνουν ότι τα άτομα του δεύτερου τύπου του αληθινού πιστού έχουν τη βούληση να πιστέψουν σε ψυχικές δυνάμεις παρά το γεγονός ότι υπάρχουν αντίθετα αποδεικτικά στοιχεία.
Το τρίτο είδος αληθινού πιστού περιγράφεται από τον Eric Hoffer*5 στο βιβλίο του ο αληθινός πιστός . Αυτός ο τύπος προσώπου έχει παράλογα δεσμευτεί για μια αιτία όπως στις τρομοκρατικές επιθέσεις κατά των αμάχων, στις δολοφονίες γιατρών οι οποίοι κάνουν εκτρώσεις ή ακολουθεί έναν γκουρού μέχρι το σημείο της δολοφονίας ή αυτοκτονίας.
Μια πιθανή εξήγηση για το σύνδρομο του αληθινού πιστού είναι ότι η πίστη πληροί μια συναισθηματική ανάγκη που είναι ισχυρότερη από κάθε άλλη συναισθηματική ανάγκη. Γιατί μερικοί άνθρωποι έχουν μια τέτοια ισχυρή συναισθηματική ανάγκη να πιστεύουν σε κάτι που οι λογικοί άνθρωποι αναγνωρίζουν ως ψευδές ίσως είναι αναπάντητο, αλλά είναι σαφές ότι το είδος των πεποιθήσεων που συζητάμε εδώ βασίζονται σε συναισθήματα και αισθήματα, και όχι στη λογική και αποδεικτικά στοιχεία.
Γιατί μερικοί άνθρωποι είναι πρόθυμοι να σκοτώσουν ή να σκοτωθούν για τις πεποιθήσεις τους, ενώ σε κάποιους άλλους δεν περνάει καν στο μυαλό τους, είναι ακόμη ανεξήγητο. Μπορεί να έχει να κάνει με την ανασφάλεια. Ο Eric Hoffer φάνηκε να σκεπτόταν με αυτόν τον τρόπο. Έγραψε: Ο άνθρωπος που αδυνατεί να διεκδικήσει υπεροχή για τον εαυτό του, διεκδικεί υπεροχή για το έθνος του, τη θρησκεία του, η φυλή του, ή για ένα ιερό σκοπό. Ο άνθρωπος είναι πιθανό να μην απασχολείται με κανέναν άλλο όταν αξίζει να απασχοληθεί με τον εαυτό του. Όταν αυτός νομίζει ότι δεν αξίζει, ασχολείται με τις υποθέσεις άλλων ανθρώπων.
Ο φανατικός είναι μονίμως ατελής και ανασφαλής. Δεν μπορεί να νιώσει ασφάλεια και να βασιστεί στον εαυτό του που έχει απορριφθεί , αλλά βρίσκει αυτή την ασφάλεια που ζητεί, προσκολλώντας με πάθος σε όποια υποστήριξη συμβαίνει να βρει. Αυτό το προσκολλημένο πάθος είναι η ουσία της τυφλή αφοσίωσης και θρησκευτικότητάς του και βλέπει σε αυτές τις πηγές αρετή και δύναμη. Βλέπει εύκολα τον εαυτό του ως υποστηρικτή και υπερασπιστή του ιερού σκοπού στον οποίο αυτός προσκολλείται. Και είναι έτοιμος να θυσιάσει τη ζωή του. Ο Eric Hoffer, επίσης, φάνηκε να
πιστεύει ότι οι αληθινοί πιστοί θέλουν να εγκαταλείψουν κάθε προσωπική ευθύνη για τις δράσεις και τις πεποιθήσεις τους και να είναι απαλλαγμένοι από το βάρος της ελευθερίας.

13 ΕΙΔΗ ΦΑΝΑΤΙΣΜΟΥ

Μπορούμε να διακρίνουμε 13 είδη φανατισμού. Τον:
1. Φανατισμό του καταναλωτή, όπου υπάρχει ένα επίπεδο συμμετοχής, αφοσίωσης, διάδοσης ή ενδιαφέροντος ενός προς ένα προϊόν, ή έργα τέχνης.
2. Συναισθηματικό φανατισμό, όπου ισχυρά συναισθήματα μπορούν να περιβάλλουν ένα άτομο. Αυτό το άτομο μπορεί να αισθάνεται ότι ιδιαίτερα συνδέεται με ένα συγκεκριμένο είδος ή έννοια και να αφιερώσει χρόνο ή και σημαντικά ποσά σε έρευνα για να μάθει περισσότερα σχετικά με αυτά. Το ενδιαφέρον του είναι πολύ βαθιά και περιεκτικό. Αυτό έρχεται σε αντίθεση με όσους μπορούν να ενδιαφέρονται για ένα είδος ή έννοια επίσης και να περνούν χρόνο για την έρευνα και συγκέντρωση δεδομένων, αλλά συνήθως έχουν όρια για τα επίπεδα της αφοσίωσης.
3. Φανατισμό, όπου υπάρχουν ψυχαναγκαστικές και εθιστικές ψυχολογικές τάσεις προς το αντικείμενο της αγάπης ενός ατόμου και προσδιορίζεται με την αγγλική λέξη limerence.
4. Φυλετικό ή ρατσιστικό φανατισμό, όπου υπάρχει φανατική υποστήριξη και εξύμνηση κάθε φυλετικού στοιχείου με ταυτόχρονη απόρριψη και περιφρόνηση των στοιχείων άλλων φυλών.
5. Φανατισμό αναψυχής, όπου βλέπουμε υψηλά επίπεδα έντασης, ενθουσιασμού, αφοσίωσης και ζήλου για μια δραστηριότητα ιδιαίτερα αναψυχής.
6. Εθνικιστικό ή πατριωτικό φανατισμό, όπου υπάρχει παθολογική προσήλωση στο έθνος και στα εθνικά ιδεώδη και όταν ακόμη αυτά πραγματώνονται σε βάρος των άλλων εθνών.
7. Πολιτικό, ιδεολογικό φανατισμό, όπου υπάρχει εμμονή σε συγκεκριμένες πολιτικές ή ιδεολογικές απόψεις με απόρριψη άλλων πολιτικών ή ιδεολογικών απόψεων.
8 .Θρησκευτικό φανατισμό , όπου θεωρείται από μερικούς να είναι η πιο ακραία μορφή του φανατισμού. Συμπεριλαμβάνει την προώθηση θρησκευτικών απόψεων.
9. Αντί-θρησκευτικό φανατισμό, όπου μερικές φορές θεωρείται μέρος του θρησκευτικού φανατισμού. Το άτομο με αντί-θρησκευτικό φανατισμό απορρίπτει τη θρησκεία του κάθε είδους και ακολουθεί ενέργειες όπου καταδιώκει ή γελοιοποιεί τα άτομα που πιστεύουν στη θρησκεία.
10. Φανατισμό χορτοφάγων. Εδώ διακρίνουμε την πιστή τήρηση αποχής καταναλώσεως κρέατος και όχι μόνο. Οι φανατικοί χορτοφάγοι δεν τρώνε τίποτα που έχει ένα πρόσωπο, και οτιδήποτε προέρχεται από με ένα πρόσωπο. Έτσι δεν τρώνε γαλακτοκομικά προϊόντα και αυγά, καθώς και μια ολόκληρη σειρά συστατικών που είναι ζωικής προέλευσης.
11 Επιστημονικό φανατισμό. Εδώ το άτομο το φανατικό στην επιστήμη πιστεύει ακράδαντα ότι είναι παντογνώστης και είναι πεπεισμένο ότι η επιστήμη είναι σε θέση να γνωρίζει τα πάντα.
12. Φανατισμό της γυμναστικής, όπου ένα άτομο έχει εμμονή με την άσκηση για να διατηρηθεί σε φόρμα.
13. Αθλητικό φανατισμό όπου ένα άτομο χρησιμοποιεί τον αθλητισμό ως διέξοδο διασκέδασης.
ΑΝ ΘΕΛΕΤΕ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ ΓΙΑ ΤΟ ΦΑΝΑΤΙΣΜΟ ΣΤΑ ΓΗΠΕΔΑ (ΣΤΟ ΜΑΖΙΚΟ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟ)
ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Ο φανατισμός από την αρχαία εποχή έχει απασχολήσει την ανθρωπότητα. Υπάρχουν πολλά είδη φανατισμού. Εκείνα που μας απασχολούν πιο πολύ στην σημερινή εποχή και έχουν πάρει μια βίαιη μορφή είναι ο θρησκευτικός και ο αθλητικός φανατισμό ς ιδίως στο ποδόσφαιρο. Ο φανατισμός χρησιμοποιείται από κάποιους που έχουν οφέλη όπως στο ποδόσφαιρο και από κάποιους άλλους ως μέσο εξουσίας . Το φανατισμένο άτομο συνήθως είναι παθολογικό άτομο και τον φανατισμό του αρκετές φορές τον πληρώνουν αθώοι άνθρωποι.

ΑΝΑΦΟΡΕΣ

————————————————————————————————————————

*1. Ο Νικολάι Αλεξάντροβιτς Μπερντιάεφ γεννήθηκε στις 18 Μαρτίου του 1874 και απεβίωσε στις 24 Μαρτίου του 1948. Ήταν Ρώσος φιλόσοφός και ασχολήθηκε με τη φιλοσοφική ανθρωπολογία, ηθική, κοινωνική και πολιτική φιλοσοφία, φιλοσοφία της ιστορίας και φιλοσοφία της θρησκείας. Επίκεντρο της σκέψης του ήταν η ελευθερία απαλλαγμένη από κάθε υπαρκτικό προσδιορισμό.
*2. Ο Έριχ Φρομ ήταν Γερμανός ψυχολόγος, ψυχαναλυτής, κοινωνιολόγος, ανθρωπιστής και φιλόσοφος. Θεωρείται από τους σημαντικότερους ψυχολόγους του 20ου αιώνα. Γεννήθηκε στις 23 Μαρτίου του 1900 στη Φραγκφούρτη της Γερμανίας και απεβίωσε στις 18 Μαρτίου του 1980 στο Μουράλτο της Ελβετίας.
*3. Ο Bruce K. Alexander είναι ψυχολόγος και καθηγητής ομότιμος από το Vancouver, BC του Καναδά. Έχει διδάξει και διεξάγει έρευνα στην ψυχολογία της τοξικομανίας στο Πανεπιστήμιο Simon Fraser από το 1970. Έχει γράψει δύο βιβλία: ειρηνικά μέτρα του Καναδά να αντεπεξέλθει στον πόλεμο των ναρκωτικών και η παγκοσμιοποίηση του εθισμού: μια μελέτη για τη φτώχεια του πνεύματος (2008), όπου τονίζει ότι ο εθισμός δεν έχει να κάνει με τη φύση της εθιστικής ουσίας, αλλά με τις συνθήκες της ζωής, καθώς και με την καθημερινή πίεση στην οποία υποβάλλονται οι χρήστες. Γεννήθηκε στις 20 Δεκεμβρίου 1939 και είναι τώρα 77 ετών).
*4 .O Morris Lamar Keene γεννήθηκε στις 10 Αυγούστου του 1936 και απεβίωσε στις 11 Ιουνίου του 1996. Ήταν Μέντιουμ στην Τάμπα της Φλόριντα και στο στρατόπεδο Chesterfield Ιντιάνα , όπου ήταν γνωστός ως ο «πρίγκιπας των πνευματιστών ». Είναι πιο γνωστός από το βιβλίο του στο 1976 « ψυχάκιας της μαφίας» , στο οποίο επινόησε τον όρο « σύνδρομο του πραγματικού πιστού» και επικρίνει τους αληθινούς πιστούς ότι πιστεύουν σε παράλογα και ψευδή πράγματα. Έγινε πλούσιος εξαπατώντας σκοπίμως την πίστη των αληθινών πιστών.
*5. Ο Eric Hoffer γεννήθηκε στις 25 Ιουλίου του 1898 και απεβίωσε στις 21 Μαΐου του 1983. Ήταν ένας Αμερικανός ηθικός και κοινωνικός φιλόσοφος και ο συγγραφέας δέκα βιβλίων που του απονεμήθηκε το Προεδρικό Μετάλλιο της ελευθερίας, τον Φεβρουάριο του 1983. Το πρώτο του βιβλίο, Ο αληθινός πιστός (1951), αναγνωρίστηκε ευρέως ως ένα κλασικό έργο, από τους διανοούμενους και τους λαϊκούς. Παρά το γεγονός ότι ο Eric Hoffer πίστευε ότι η δοκιμασία της αλλαγής ήταν το καλύτερό του έργο.

Για να δείτε σύντομες απαντήσεις σε ψυχολογικά ερωτήματα πιέστε εδώ.

Copyright Tomyalo.com. All Rights Reserved.
This work may not be copied, reproduced, or used without written permission by the author.

Με επιφύλαξη παντός δικαιώματος, το έργο αυτό δεν μπορεί ν’ αντιγραφεί, αναπαραχθεί ή να χρησιμοποιηθεί χωρίς γραπτή άδεια από το συγγραφέα!